景泰元年,原貞進兵搗賊巢。 俘斬賊首陶得二等,招撫三千六百餘人,追還被掠男女。 捷聞,璽書獎勵。 請奔喪。 逾月,還鎮。 復分兵剿平余寇。 奏析瑞安地增置泰順,析麗水、青田二縣地置雲和、宣平、景寧四邑,建官置戍,盜患遂息。 論功,進秩一等。 浙官田賦重,右布政使楊瓚請均於民田輕額者。 詔原貞督之,田賦以平。 三年請褒贈禦賊死事武臣。 指揮同知脫綱、王瑛,都指揮僉事沈轔、崔源,皆得贈恤。 六月進兵部尚書,鎮守如故。 未幾,命考察福建庶官,因留鎮焉。 福州、建寧二府,舊有銀冶,因寇亂罷。 朝議復開,原貞執不可,乃寢。 五年冬,疏言: 四方屯軍,率以營繕、轉輸諸役妨耕作。 宜簡精鋭實伍,余悉歸之農。 苟增萬人屯,即歲省支倉糧十二萬石,且積餘糧六萬石,兵食豈有不足哉。 今歲漕數百萬石,道路費不貲。 如浙江糧軍兌運米,石加耗米七斗。 民自運米,石加八斗。 其餘計水程遠近加耗。 是田不加多,而賦斂實倍,欲民無困,不可得也。 況今太倉無十數年之積,脫遇水旱,其何以濟!宜量入為出,汰冗食浮費。 俟倉儲既裕,漸減歲漕數,而民困可蘇也。 臣昔官河南,稽諸逃民籍凡二十餘萬戶,悉轉徙南陽、唐、鄧、襄、樊間。 群聚謀生,安保其不為盜?宜及今年豐,遣近臣循行,督有司籍為編戶,給田業,課農桑,立社學、鄉約、義倉,使敦本務業。 生計既定,徐議賦役,庶無他日患。 時不能盡用。 後劉千斤之亂,果如原貞所料。 已,復鎮浙江。 英宗複位,罷歸。 成化十年卒,年八十七。 原貞所至有勞績,在浙江尤著名。 孫需,字孚吉,成化八年進士。 為常州府推官,疑獄立剖,擢南京御史。 劾僧繼曉,忤旨,予杖,出為四川副使。 弘治中,累官右副都御史,巡撫河南。 歲凶,募民築汴河堤,堤成而饑者亦濟。 鎮守中官劉郎貪橫。 奸民赴郎訟者,需以法論之遣戍。 郎為跪請,執不聽,郎恨次骨。 大臣子橫于鄉,需抑之。 郎與謀,改需撫陝西。 尋改撫鄖陽,安輯流民,占籍者九萬餘戶。 正德元年召為南京兵部右侍郎。 四年就拜禮部尚書。 未兩月,劉瑾惡之,追論撫河南時事,罰米輸邊。 廷推需刑部尚書,中旨令致仕。 瑾誅,起南京工部尚書,就改刑部,再改吏部。 十三年乞休去。 嘉靖初卒,謚清簡。 張憲,字廷式,與需同裡,同舉進士,相代為尚書。 嘗為浙江右布政使,後以工部右侍郎督易州山廠,公帑無毫髮私。 歷南京禮部尚書。 劉瑾勒致仕。 瑾誅,起工部。 卒。 硃鑒,字用明,晉江人。 童時刲股療父疾。 舉鄉試,授蒲圻教諭。 宣德二年,與廬陵知縣孔文英等四十三人以顧佐薦,召于各道觀政三月,遂擢御史。 巡按湖廣,諭降梅花峒賊蕭啟寧等。 請複舊制,同副使、僉事按行所部,問民疾苦。 湖湘俗,男女婚嫁多逾三十。 鑒申明禮制,其俗遂變。 三載代歸。 正統五年復按廣東。 奏設欽州守備都指揮。 奉命錄囚,多所平反,招撫逋叛甚眾。 還朝,請天下按察司增僉事一人,專理屯田,遂為定製。 七年,用薦擢山西左參政。 奏減平陽採薪供邊夫役。 景帝監國,進布政使。 尋擢右副都御史,巡撫其地。 上言:「也先姦詭百端,殺掠無已。 復假和親,遣使覘伺。 以送駕為名,覬得開關延接。 稍示抗拒,彼即有辭。 其謀既深,我慮宜遠。 宜暫罷中貴監軍之制,假總兵以生殺權,使志無所撓,計有所施。 整散兵,募勇士,重懸賞格。 鼓勸義旅,征勤王兵,數道併進,戮力復仇。 庶大駕可還,敵兵自退。 曩者江南寇發,皆以誅王振為名。 夫事歸朝廷則治,歸宦官則亂。 昔高皇帝與群臣議事,必屏去左右,恐泄事機。 乞杜權幸之門,凡軍國重事,屬任大臣,必當有濟。 」景帝嘉納之。 時瓦剌窺塞下,鑒日夜為守禦計。 景泰元年,敵數萬騎攻雁門,都指揮李端擊卻之。 尋犯河曲及義井堡,殺二指揮,圍忻、代諸州,石亨等不能禦。 長驅抵太原城北,山西大震。 命鑒移鎮雁門,而別遣都督僉事王良鎮太原。 援兵漸集,敵亦饜,乃引去。 時山西仍遘兵荒,鑒外飭戎備,內撫災民,勞瘁備至。 二年十月,鎮守山西都御史羅通召還。 命鑒兼領其事。 明年詔遣大臣行天下,黜陟有司。 禮部侍郎鄒干至山西,多所論劾。 鑒請召干還,干因極論鑒徇護,帝是干言。 其年十月召鑒佐院事。 至京,致仕去。 初,景帝易儲,鑒貽大學士陳循書,言不可。 且曰:「陛下于上皇,當避位以全大義。 」循大駭。 英宗複位,鑒詣闕上表賀。 帝曰:「鑒老疾,何妄來?其速令還。 」家居二十餘年卒。 楊信民,名誠,以字行,浙江新昌人。 鄉舉入國學。 宣德時,除工科給事中。 母憂歸。 營葬土石必躬舁數百步,曰:「吾葬吾母而專役他人,吾不安也。 」服闋,改刑科。 正統中,清軍江西,還奏民隱五事,多議行。 尋以王直薦,擢廣東左參議。 清操絶俗,嘗行田野,訪利弊為更置。 性剛負氣,按察使郭智不法,信民劾之下獄。 黃翰代智,信民復發其奸。 已,又劾僉事韋廣,廣遂訐信民,因與翰俱被逮。 軍民嘩然,詣闕下乞留信民。 詔覆信民官,而翰、廣鞫實,除名。 景帝監國,于謙薦之,命守備白羊口。 會廣東賊黃蕭養圍廣州急,嶺南人乞信民,乃以為右僉都御史巡撫其地。 士民聞而相慶曰:「楊公來矣。 」時廣州被圍久,將士戰輒敗,禁民出入,樵採絶。 而鄉民避賊來者拒不納,多為賊所害,民益愁苦歸賊。 信民至,開城門,發倉廩,刻木鍥給民,得出入。 賊見木鍥曰:「此楊公所給也」,不敢傷。 避賊者悉收保,民若更生。 信民益厲甲兵,多方招撫,降者日至。 乃使使持檄入賊營,諭以恩信。 蕭養曰:「得楊公一言,死不恨。 」剋日請見。 信民單車詣之,隔濠與語。 賊黨望見,歡曰:「果楊公也!」爭羅拜,有泣下者。 賊以大魚獻,信民受之不疑。 蕭養且降,而都督董興大軍至。 賊忽中變。 夜有大星隕城外,七日而信民暴疾卒。 時景泰元年三月乙卯也。 軍民聚哭,城中皆縞素。 賊聞之,亦泣曰:「楊公死,吾屬無歸路矣。 」未幾,興平賊,所過村聚多殺掠。 民仰天號曰:「楊公在,豈使吾曹至是!」訃聞,賜葬祭,錄其子玖為國子生。 廣東民赴京請建祠,許之。 成化中,賜謚恭惠。 久之,從選人盧從願請,命有司歲以其忌日祭焉。 張驥,字仲德,安化人。 永樂中舉于鄉,入國學。 宣德初授御史。 出按江西,慮囚福建,有仁廉聲。 正統八年,吏部尚書王直等應詔,博舉廷臣公廉有學行者,驥與焉。 遷大理右寺丞,巡撫山東。 先是,濟南設撫民官,專撫流民。 後反為民擾,驥奏罷之。 俗遇旱,輒伐新葬塚墓,殘其肢體,以為旱所由致,名曰「打旱骨樁」,以驥言禁絶。 還朝,進右少卿。 已,命巡視濟寧至淮、揚饑民。 驥立法捕蝗,停不急務,蠲逋發廩,民賴以濟。 第186頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第186頁