陳選,字士賢,臨海人。 父員韜,宣德五年進士。 為御史,出按四川,黜貪獎廉,雪死囚四十餘人。 正統末,大軍征鄧茂七,往撫其民,釋被誣為賊者千餘家。 都指揮蔣貴要所部賄,都督范雄病不能治軍,皆劾罷之。 歷廣東右參政,福建右布政使。 廣東值黃蕭養亂後,而福建亦寇盜甫息,員韜所至,拊循教養,得士民心。 選自幼端慤寡言笑,以聖賢自期。 天順四年會試第一,成進士。 授御史,巡按江西,盡黜貪殘吏。 時人語曰:「前有韓雍,後有陳選。 」廣寇流入贛州,奏聞,不待報,遣兵平之。 憲宗即位,嘗劾尚書馬昂、侍郎吳復、鴻臚卿齊政,救修撰羅倫,學士倪謙、錢溥。 言雖不盡行,一時憚其風采。 已,督學南畿。 頒冠、婚、祭、射儀于學宮,令諸生以時肄之。 作《小學集注》以教諸生。 按部常止宿學宮,夜巡兩廡,察諸生誦讀。 除試牘糊名之陋,曰:「己不自信,何以信於人?」 成化六年遷河南副使。 尋改督學政,立教如南畿。 汪直出巡,都御史以下皆拜謁,選獨長揖。 直問:「何官?」選曰:「提學副使。 」直曰:「大於都御史耶?」選曰:「提學何可比都御史,但忝人師,不敢自詘辱。 」選詞氣嚴正,而諸生亦群集署外。 直氣懾,好語遣之。 久之,進按察使。 決遣輕係數百人,重囚多所平反,囹圄為空。 治尚簡易,獨于臓吏無所假。 然受賂百金以上者,坐六七環而止。 或問之,曰:「奸人惜財亦惜命,若盡挈所賂以貨要人,即法撓矣。 」歷廣東左、右布政使。 肇慶大水,不待報,輒發粟振之。 二十一年詔減省貢獻,而市舶中官韋眷奏乞均徭戶六十人添辦方物。 選持詔書爭,帝命與其半,眷由是怒選。 番人馬力麻詭稱蘇門答剌使臣欲入貢,私市易。 眷利其厚賄,將許之,選立逐之去。 撒馬兒罕使者自甘肅貢獅子,將取道廣東浮海歸,雲欲往滿喇加更市以進。 選疏言不可許,恐遺笑外番,輕中國。 帝納其言,而眷憾選甚。 先是,番禺知縣高瑤沒眷通番資鉅萬,選移檄獎之,且聞于朝。 至是眷誣奏選、瑤朋比為貪墨。 詔遣刑部員外郎李行會巡按御史徐同愛訊之。 選有所黜吏張褧,眷意其怨選,引令誣證選。 褧堅不從,執褧拷掠無異辭。 行、同愛畏眷,竟坐選如眷奏,與瑤俱被征。 士民數萬號泣遮留,使者闢除乃得出。 至南昌,病作。 行阻其醫藥,竟卒。 年五十八。 編修張元禎為選治喪,殮之。 褧聞選死,哀悼,乃上書曰: 臣聞口能鑠金,毀足銷骨。 竊見故罪人選,抱孤忠,孑處群邪之中,獨立眾憎之地。 太監眷通番敗露,知縣瑤按法持之。 選移文獎厲,以激貪懦,固賢監司事也。 都御史宋旻及同愛怯勢養奸,致眷橫行胸臆,穢蔑清流。 勘官行頤指鍛鍊,竟無左證。 臣本小吏,詿誤觸法,被選黜罷,實臣自取。 眷意臣憾選,厚賂啖臣,臣雖胥役,敢昧素心。 眷知臣不可誘,嗾行等逮臣致理,拷掠彌月。 臣忍死籲天,終無異口。 行等乃依傍眷語,文致其詞。 劾選勘災不實,擅便發倉,曲庇屬官,意圖報謝。 必如所云,是毀共姜為夏姬,詬伯夷為莊蹻也。 頃年嶺外地震水溢,漂民廬舍。 屬郡交牒報災,老弱引領待哺。 而撫、按、籓臬若罔聞知。 選獨抱隱憂,食不下嚥。 謂展轉行勘,則民命垂絶,所以便宜議振,志在救民,非有他也。 選故剛正,不堪屈辱,憤懣旬日,嬰疾而殂。 行幸其殞身,陰其醫療。 訖命之日,密走報眷,小人佞毒,一至于此!臣擯黜罪人,秉耒田野,百無所圖,誠痛忠良銜屈,而為聖朝累也。 不報。 員韜父子皆持操甚潔。 而員韜量能容物,選務克己,因自號克菴,遇物亦稍峻。 人謂員韜德性,四時皆備。 選得其秋焉。 嘗割田百四十畝贍其族人,暨卒,族人以選子戴貧,還之,戴不可而止。 弘治初,主事林沂疏雪選冤,詔復官禮葬。 正德中,追贈光祿卿,謚忠愍。 夏寅,字正夫,松江華亭人。 正統十三年舉進士。 授南京吏部主事。 力學,為文以宏CH稱。 進郎中。 成化元年考滿入都,上言:「徐州旱澇,民不聊生。 饑餒切身,必為盜賊。 乞特遣大臣鎮撫,蠲租發廩。 沿途貢船,丁夫不足,役及老稚。 而所載官物僅一箱,余皆私賫,乞嚴禁絶。 淮、徐、濟寧軍士,赴京操練,然其地實南北要衝,宜各設文武官鎮守,訓兵屯田,常使兩京聲勢聯絡,倉猝可以制變。 」章下所司行之,唯不設文武官。 遷江西副使,提督學校。 其教務先德行。 進浙江右參政。 處州民苦虐政,走山谷。 寅檄招之,眾皆解散。 久之,進山東右布政使。 弘治初,致仕歸。 寅清直無黨援。 嘗語人曰:「君子有三惜:此生不學,一可惜。 此日閒過,二可惜。 此身一敗,三可惜。 」世傳為名言。 陳壯,字直夫,其先浙江山陰人。 祖坐事謫戍交阯,後調京衛,遂家焉。 壯舉天順八年進士,授南京御史。 編修章懋等建言得罪,抗疏救之。 帝遣中官採花木,復疏諫。 尚書陳翌請以馬豆代百官俸,壯言飼馬之物,不可養士大夫。 事乃寢。 壯家素寠,常祿外一無所取。 父母歿,廬墓側,居喪一循古禮。 歷江西僉事,致仕歸。 家居十餘年。 弘治中,以尚書張悅薦,起官福建。 居二年,又乞致仕。 時倪岳為吏部,素賢之,擢河南副使。 歲荒振饑,民懷其惠。 僉都御史林俊謝病,舉以自代。 未及遷,而壯又乞致仕。 巡撫孫需奏留之。 又二年,竟致仕去。 張昺,字仲明,慈溪人,都御史楷孫也。 舉成化八年進士,授鉛山知縣。 性剛明,善治獄。 有嫁女者,及婿門而失女,互以訟于官,不能決。 昺行邑界,見大樹妨稼,欲伐之。 民言樹有神巢其巔。 昺不聽,率眾往伐。 有衣冠三人拜道左。 昺叱之,忽不見。 比伐樹,血流出樹間。 昺怒,手斧之,卒仆其樹。 巢中墮二婦人,言狂風吹至樓上。 其一即前所嫁女也。 有巫能隱形,淫人婦女。 昺執巫痛杖之,無所苦。 已,並巫失去。 昺馳縛以歸,印巫背鞭之,立死。 乃盡毀諸淫祠。 寡婦惟一子,為虎所噬,訴于昺。 昺與婦期五日,乃齋戒祀城隍神。 及期,二虎伏庭下,昺叱曰:「孰傷吾民,法當死。 無罪者去。 」一虎起,斂尾去。 一虎伏不動,昺射殺之,以畀節婦。 一縣稱神。 鉛山俗,婦人夫死輒嫁;有病未死,先受聘供湯藥者。 昺欲變其俗,令寡婦皆具牒受判。 署二木。 曰「羞」,嫁者跪之。 曰「節」,不嫁者跪之。 民傅四妻祝誓死守,舅姑紿令跪「羞」木下,昺判從之,祝投後園池中死。 邑大旱,昺夢婦人泣拜,覺而識其裡居姓氏,往詰其狀。 及啟土,貌如生。 昺哭之慟曰:「殺婦者,吾也。 」為文以祭,改葬焉,天遂大雨。 諸異政多類此。 擢南京御史。 弘治元年七月偕同官上言:「邇台諫交章論事矣,而扈蹕糾儀者不免錦衣捶楚之辱,是言路將塞之漸也。 經筵既舉矣,而封章累進,卒不能回寒暑停免之說,是聖學將怠之漸也。 內幸雖斥梁芳,而賜祭仍及便辟,是復啟寵幸之漸也。 外戚雖罪萬喜,而莊田又賜皇親,是驕縱姻婭之漸也。 左道雖斥,而符書尚揭于官禁,番僧旋復于京師,是異端復興之漸也。 傳奉雖革,而千戶復除張質,通政不去張苗,是傳奉復啟之漸也。 織造停矣,仍聞有蟒衣牛斗之織,淫巧其漸作乎?寶石廢矣,又聞有戚裡不時之賜,珍玩其漸崇乎?《詩》雲‘靡不有初,鮮克有終’,願陛下以為戒。 」帝嘉納之。 第153頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第153頁