王汝玉,名璲,以字行,長洲人。 穎敏強記。 少從楊維楨學。 年十七,舉于鄉。 永樂初,由應天府學訓導擢翰林五經博士,歷遷右春坊右贊善,預修《永樂大典》。 仁宗在東宮,特被寵遇。 群臣應制撰《神龜賦》,汝玉第一,解縉次之。 七年坐修《禮書》紊制度,當戍邊。 皇太子監國,宥之,以為翰林典籍。 尋進左贊善,坐解縉累,瘐死。 洪熙初,贈太子賓客,謚文靖,遣官祭其家。 梁潛,字用之,泰和人。 洪武末,舉鄉試。 授四川蒼溪訓導。 以薦除知四會縣,改陽江、陽春,皆以廉平稱。 永樂元年召修《太祖實錄》。 書成,擢修撰。 尋兼右春坊右贊善,代鄭賜總裁《永樂大典》。 帝幸北京,屢驛召赴行在。 十五年復幸北京,太子監國。 帝親擇侍從臣,翰林獨楊士奇,以潛副之。 有陳千戶者,擅取民財,令旨謫交阯。 數日後念其有軍功,貸還。 或讒于帝曰:「上所謫罪人,皇太子曲宥之矣。 」帝怒,誅陳千戶,事連潛及司諫周冕,逮至行在,親詰之。 潛等具以實對。 帝謂楊榮、呂震曰:「事豈得由潛!」然卒無人為白者,俱系獄。 或毀冕放恣,遂並潛誅。 潛妻楊氏痛潛非命,不食死。 子楘,由進士為刑部主事,善辨冤獄。 用薦擢廣西副使,進布政使。 將士多殺良民報功,楘諭其帥,生致難民一人,準功一級,全活無算。 田州土官岑鑒兄弟相仇,楘為解之,卻其厚饋。 撫服梗化女土官,民夷服其信義。 終浙江布政使。 周述,字崇述,吉水人。 永樂二年與從弟孟簡併進士及第。 帝手題二人策,獎賞之,並授翰林編修。 尋詔解縉選曾棨等二十八人讀書文淵閣,述、孟簡皆與焉。 司禮監給紙筆,光祿給朝暮饌,禮部月給膏燭鈔人三錠,工部擇近宅居之,一時以為榮。 述嘗扈北巡,累進左春坊諭德。 仁宗即位,命從皇太子謁陵南京。 召至榻前,問所以匡弼儲君者,對稱旨。 宣宗時,進左庶子。 正統初,卒官。 孟簡在翰林二十年,始遷詹事府丞,出為襄王府長史。 有言宜留備顧問者,帝曰:「輔朕弟,尤勝於輔朕也。 」述溫厚簡靜,未嘗有疾言遽色,文章雅贍。 孟簡謙退不伐,生平無睚眥於人。 併為世所重雲。 陳濟,字伯載,武進人。 讀書過目成誦。 嘗以父命如錢塘,家人賫貨以從。 比還,以其貲之半市書,口誦手鈔。 十餘年,盡通經史百家之言。 成祖詔修《永樂大典》,用大臣薦,以布衣召為都總裁,修撰曾棨等為之副。 詞臣纂修者,及太學儒生數千人,繙秘庫書數百萬卷,浩無端倪。 濟與少師姚廣孝等數人,發凡起例,區分鈎考,秩然有法。 執筆者有所疑,輒就濟質問,應口辨析無滯。 書成,授右贊善。 謹慎無過,皇太子甚禮重之。 凡稽古纂集之事,悉以屬濟。 隨事敷奏,多所裨益。 五皇孫皆從受經。 居職十五年而卒。 年六十二。 濟少有酒過,母戒之,終其身未嘗至醉。 弟洽為兵部尚書,事濟如父。 濟深懼盛滿,彌自謙抑。 所居蓬戶葦壁,裁蔽風雨,終日危坐,手不釋卷。 為文根據經史,不事葩藻。 嘗云:「文貴如布帛菽粟,有益於世爾。 」其後有陳繼、楊翥者,亦以布衣通經。 用楊士奇薦,繼由博士入翰林。 而翥竟用景帝潛邸恩,與俞山、俞綱等皆至大官。 自天順後,始漸拘資格。 編修馬升、檢討傅宗不由科目,李賢皆出之為參議。 布衣無得預館閣者,而弘治間潘辰獨以才望得之,一時詫異數焉。 陳繼,字嗣初,吳人。 幼孤,母吳氏,躬織以資誦讀。 比長,貫穿經學,人呼為「陳五經」。 奉母至孝,府縣交薦,以母老不就。 母卒,哀毀過人。 永樂中,復舉孝行,旌其母曰「貞節」。 仁宗即位,開弘文閣。 帝臨幸,問:「今山林亦有名士乎?」楊士奇初不識繼。 夏原吉治水蘇、松,得其文,歸以示士奇,士奇心識之。 及帝問,遂以繼對。 召為國子博士,尋改翰林《五經》博士,直弘文閣。 宣宗初,遷檢討。 引疾歸,卒。 楊翥,字仲舉,亦吳人。 少孤貧,隨兄戍武昌,授徒自給。 楊士奇微時,流寄窘乏,翥輒解館舍讓之,而己教授他所。 士奇心賢之。 及貴,薦翥經明行修。 宣宗詔試吏部,稱旨,授翰林院檢討,歷修撰。 正統中,詔簡郕王府僚。 諸翰林皆不欲行,乃出侍講儀銘及翥為左右長史。 久之,引年歸。 王即大位,入朝,拜禮部右侍郎。 景泰三年進尚書,給祿致仕。 明年卒,年八十五。 翥篤行絶俗,一時縉紳厚德者,翥為最。 既沒,景帝念之,召其子珒入覲,授本邑主簿。 俞山,字積之,秀水人。 由鄉舉為郕府伴讀。 景帝時,拜吏部右侍郎。 而嘉興俞綱由諸生繕寫《實錄》,試中書舍人,授郕府審理。 景帝時,以兵部右侍郎入閣預機務。 居三日,固辭,守本官。 景帝將易東宮,山密疏諫。 不聽。 懷獻太子立,加太子少傅,山意不自安,致仕去。 綱加太子少保。 英宗復辟,山以致仕得免。 而綱當景泰時,能周旋二帝間,故得調南京禮部。 成化初致仕,卒。 潘辰,字時用,景寧人。 少孤,隨從父家京師,以文學名。 弘治六年詔天下舉才德之士隱于山林者。 府尹唐恂舉辰,吏部以辰生長京師,寢之。 恂復奏,給事中王綸、夏昂亦交章薦,乃授翰林待詔。 久之,掌典籍事。 預修《會典》成,進五經博士。 正德中,劉瑾摘《會典》小疵,復降為典籍,俄還故官。 南京缺祭酒,吏部推石珤及辰。 帝以命珤,而擢辰編修。 居九年,超擢太常少卿,致仕歸,卒。 特賜祭葬。 辰居官勤慎,晨入夜歸。 典制誥時,有以幣酬者,堅卻之。 士大夫重其學行,稱為「南屏先生」。 王英,字時彥,金溪人。 永樂二年進士。 選庶吉士,讀書文淵閣。 帝察其慎密,令與王直書機密文字。 與修《太祖實錄》,授翰林院修撰,進侍讀。 二十年,扈從北征。 師旋,過李陵城。 帝聞城中有石碑,召英往視。 既至,不識碑所。 而城北門有石出土尺餘。 發之,乃元時李陵台驛令謝某德政碑也,碑陰刻達魯花赤等名氏。 具以奏。 帝曰:「碑有蒙古名,異日且以為己地,啟爭端。 」命再往擊碎之。 沉諸河,還奏。 帝喜其詳審,曰:「爾是二十八人中讀書者,朕且用爾。 」因問以北伐事。 英曰:「天威親征,彼必遠遁,願勿窮追。 」帝笑曰:「秀才謂朕黷武邪?」因曰:「軍中動靜,有聞即入奏。 」且諭中官勿阻。 立功官軍有過,命勿與糧,相聚泣。 以英奏,復給予。 仁宗即位,累進右春坊大學士,乞省親歸。 宣宗立,還朝。 是時海內宴安,天子雅意文章,每與諸學士談論文藝,賞花賦詩,禮接優渥。 嘗謂英曰:「洪武中,學士有宋濂、吳沉、硃善、劉三吾。 永樂初,則解縉、胡廣。 汝勉之,毋俾前人獨專其美。 」修太宗、仁宗《實錄》成,遷少詹事,賜麒麟帶。 母喪,特與葬祭,遣中官護歸。 尋起複。 正統元年命侍經筵,總裁《宣宗實錄》,進禮部侍郎。 八年命理部事。 浙江民疫,遣祭南鎮。 時久旱,英至,大雨,民呼「侍郎雨」。 年七十,再乞休。 不許。 十二年,英子按察副使裕坐事下獄。 英上疏待罪。 宥不問。 明年進南京禮部尚書,俾就閒逸。 居二年卒,年七十五。 賜祭葬,謚文安。 英端凝持重,歷仕四朝。 在翰林四十餘年,屢為會試考官,朝廷製作多出其手,四方求銘志碑記者不絶。 性直諒,好規人過,三楊皆不喜,故不得柄用。 裕後累官四川按察使。 第122頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第122頁