孔子曰:「名不正則言不順。 」尚書、侍郎,內侍也,而以加于六卿;郎中、員外,內職也,而以名于六屬。 御史詞臣,所以居寵台閣;郡守縣令,不應迴避鄉邦。 同寅協恭,相倡以禮。 而今內外百司捶楚屬官,甚于奴隷。 是使柔懦之徒,蕩無廉恥,進退奔趨,肌膚不保。 甚非所以長孝行、勵節義也。 臣以為自今非犯罪惡解官,笞杖之刑勿用。 催科督厲,小有過差,蒲鞭示辱,亦足懲矣。 臣但知罄竭愚衷,急於陳獻,略無次序,惟陛下幸垂鑒焉。 書奏,帝稱其才。 已,復獻《太平十策》,文多不錄。 縉嘗入兵部索皁隷,語嫚。 尚書沈溍以聞。 帝曰:「縉以冗散自恣耶。 」命改為御史。 韓國公李善長得罪死,縉代郎中王國用草疏白其冤。 又為同官夏長文草疏,劾都御史袁泰。 泰深銜之。 時近臣父皆得入覲。 縉父開至,帝謂曰:「大器晚成,若以而子歸,益令進學,後十年來,大用未晚也。 」歸八年,太祖崩,縉入臨京師。 有司劾縉違詔旨,且母喪未葬,父年九十,不當舍以行。 謫河州衛吏。 時禮部侍郎董倫方為惠帝所信任,縉因寓書於倫曰:「縉率易狂愚,無所避忌,數上封事,所言分封勢重,萬一不幸,必有厲長、吳濞之虞。 冉阝哈術來歸,欽承顧問,謂宜待之有禮,稍忤機權,其徒必貳。 此類非一,頗皆億中。 又嘗為王國用草諫書,言韓國事,為詹徽所疾,欲中以危法。 伏蒙聖恩,申之慰諭,重以鏹賜,令以十年著述,冠帶來廷。 《元史》舛誤,承命改修,及踵成《宋書》,刪定《禮經》,凡例皆已留中。 奉親之暇,杜門纂述,漸有次第,洊將八載。 賓天之訃忽聞,痛切欲絶。 母喪在殯,未遑安厝。 家有九十之親,倚門望思,皆不暇戀。 冀一拜山陵,隕淚九土。 何圖詿誤,蒙恩遠行。 揚、粵之人,不耐寒暑,復多疾病。 俯仰奔趨,伍于吏卒,誠不堪忍。 晝夜涕泣,恆懼不測。 負平生之心,抱萬古之痛。 是以數鳴知感。 冀還京師,得望天顏,或遂南還,父子相見,即更生之日也。 」倫乃薦縉,召為翰林待詔。 成祖入京師,擢侍讀。 命與黃淮、楊士奇、胡廣、金幼孜、楊榮、胡儼並直文淵閣,預機務。 內閣預機務自此始。 尋進侍讀學士,奉命總裁《太祖實錄》及《列女傳》。 書成,賜銀幣。 永樂二年,皇太子立,進縉翰林學士兼右春坊大學士。 帝嘗召縉等曰:「爾七人朝夕左右,朕嘉爾勤慎,時言之宮中。 恆情,慎初易,保終難,願共勉焉。 」因各賜五品服,命七人命婦朝皇后于柔儀殿,後勞賜備至。 又以立春日賜縉等金綺衣,與尚書埒。 縉等入謝,帝曰:「代言之司,機密所繫,且旦夕侍朕,裨益不在尚書下也。 」一日,帝禦奉天門,諭六科諸臣直言,因顧縉等曰:「王、魏之風,世不多有。 若使進言者無所懼,聽言者無所忤,天下何患不治?朕與爾等共勉之。 」其年秋,胡儼出為祭酒,縉等六人從容獻納。 帝嘗虛己以聽。 縉少登朝,才高,任事直前,表裡洞達。 引拔士類,有一善稱之不容口。 然好臧否,無顧忌,廷臣多害其寵。 又以定儲議,為漢王高煦所忌,遂致敗。 先是,儲位未定,淇國公邱福言漢王有功,宜立。 帝密問縉。 縉稱:「皇長子仁孝,天下歸心。 」帝不應。 縉又頓首曰:「好聖孫。 」謂宣宗也。 帝頷之。 太子遂定。 高煦由是深恨縉。 會大發兵討安南,縉諫。 不聽。 卒平之,置郡縣。 而太子既立,又時時失帝意。 高煦寵益隆,禮秩逾嫡。 縉又諫曰:「是啟爭也,不可。 」帝怒,謂其離間骨肉,恩禮浸衰。 四年,賜黃淮等五人二品紗羅衣,而不及縉。 久之,福等議稍稍傳達外廷,高煦遂譖縉泄禁中語。 明年,縉坐廷試讀卷不公,謫廣西布政司參議。 既行,禮部郎中李至剛言縉怨望,改交阯,命督餉化州。 永樂八年,縉奏事入京,值帝北征,縉謁皇太子而還。 漢王言縉伺上出,私覲太子,徑歸,無人臣禮。 帝震怒。 縉時方偕檢討王偁道廣東,覽山川,上疏請鑿贛江通南北。 奏至,逮縉下詔獄,拷掠備至。 詞連大理丞湯宗,宗人府經歷高得抃,中允李貫,贊善王汝玉,編修硃紘,檢討蔣驥、潘畿、蕭引高並及至剛,皆下獄。 汝玉、貫、紘、引高、得抃皆瘐死。 十三年,錦衣衛帥紀綱上囚籍,帝見縉姓名曰:「縉猶在耶?」綱遂醉縉酒,埋積雪中,立死。 年四十七。 籍其家,妻子宗族徙遼東。 方縉居翰林時,內官張興恃寵笞人左順門外,縉叱之,興斂手退。 帝嘗書廷臣名,命縉各疏其短長。 縉言:「蹇義天資厚重,中無定見。 夏原吉有德量,不遠小人。 劉俊有才幹,不知顧義。 鄭賜可謂君子,頗短於才。 李至剛誕而附勢,雖才不端。 黃福秉心易直,確有執守。 陳瑛刻於用法,尚能持廉。 宋禮戇直而苛,人怨不恤。 陳洽疏通警敏,亦不失正。 方賓簿書之才,駔儈之心。 」帝以付太子,太子因問尹昌隆、王汝玉。 縉對曰:「昌隆君子而量不弘。 汝玉文翰不易得,惜有市心耳。 」後仁宗即位,出縉所疏示楊士奇曰:「人言縉狂,觀所論列,皆有定見,不狂也。 」詔歸縉妻子宗族。 縉初與胡廣同侍成祖宴。 帝曰:「爾二人生同裡,長同學,仕同官。 縉有子,廣可以女妻之。 」廣頓首曰:「臣妻方娠,未卜男女。 」帝笑曰:「定女矣。 」已而果生女,遂約婚。 縉敗,子禎亮徙遼東,廣欲離婚。 女截耳誓曰:「薄命之婚,皇上主之,大人面承之,有死無二。 」及赦還,卒歸禎亮。 正統元年八月,詔還所籍家產。 成化元年,復縉官,贈朝議大夫。 始縉言漢王及安南事得禍。 後高煦以叛誅。 安南數反,置吏未久,復棄去。 悉如縉言。 縉兄綸,洪武中亦官御史。 性剛直。 後改應天教授。 子禎期,以書名。 黃淮,字宗豫,永嘉人。 父性,方國珍據溫州,遁跡避偽命。 淮舉洪武末進士,授中書舍人。 成祖即位,召對稱旨,命與解縉常立禦榻左,備顧問。 或至夜分,帝就寢,猶賜坐榻前語,機密重務悉預聞。 既而與縉等六人並直文淵閣,改翰林編修,進侍讀。 議立太子,淮請立嫡以長。 太子立,遷左庶子兼侍讀。 永樂五年,解縉黜,淮進右春坊大學士。 明年與胡廣、金幼孜、楊榮、楊士奇同輔導太孫。 七年,帝北巡,命淮及蹇義、金忠、楊士奇輔皇太子監國。 十一年,再北巡,仍留守。 明年,帝征瓦剌還,太子遣使迎稍緩,帝重入高煦譖,悉征東宮官屬下詔獄,淮及楊溥、金問皆坐系十年。 仁宗即位,復官。 尋擢為通政使,兼武英殿大學士,與楊榮、金幼孜、楊士奇同掌內製。 丁母憂,乞終制。 不許。 明年,進少保、戶部尚書,兼大學士如故。 仁宗崩,太子在南京。 漢王久蓄異志,中外疑懼,淮憂危嘔血。 宣德元年,帝親征樂安,命淮居守。 明年以疾乞休,許之。 父性年九十,奉養甚歡。 及性卒,賜葬祭,淮詣闕謝。 值燈時,賜游西苑,詔乘肩輿登萬歲山。 命主會試,比辭歸,餞之太液池,帝為長歌送之,且曰:「朕生日,卿其復來。 」明年入賀。 英宗立,再入朝。 正統十四年六月卒。 年八十三,謚文簡。 第110頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第110頁