錢唐,字惟明,象山人。 博學敦行。 洪武元年,舉明經。 對策稱旨,特授刑部尚書。 二年詔孔廟春秋釋奠,止行于曲阜,天下不必通祀。 唐伏闕上疏言:「孔子垂教萬世,天下共尊其教,故天下得通祀孔子,報本之禮不可廢。 」侍郎程徐亦疏言:「古今祀典,獨社稷、三皇與孔子通祀。 天下民非社稷、三皇則無以生,非孔子之道則無以立。 堯、舜、禹、湯、文、武、周公,皆聖人也。 然發揮三綱五常之道,載之於經,儀範百王,師表萬世,使世愈降而人極不墜者,孔子力也。 孔子以道設教,天下祀之,非祀其人,祀其教也,祀其道也。 今使天下之人,讀其書,由其教,行其道,而不得舉其祀,非所以維人心、扶世教也。 」皆不聽。 久之,乃用其言。 帝嘗覽《孟子》,至「草芥」「寇仇」語,謂:「非臣子所宜言」,議罷其配享。 詔:「有諫者以大不敬論。 」唐抗疏入諫曰:「臣為孟軻死,死有餘榮。 」時廷臣無不為唐危。 帝鑒其誠懇,不之罪。 孟子配享亦旋復。 然卒命儒臣修《孟子節文》雲。 唐為人強直。 嘗詔講《虞書》,唐陛立而講。 或糾唐草野不知君臣禮,唐正色曰:「以古聖帝之道陳于陛下,不跪不為倨。 」又嘗諫宮中不宜揭武后圖。 忤旨,待罪午門外竟日。 帝意解,賜之食,即命撤圖。 未幾,謫壽州,卒。 程徐,字仲能,鄞人。 元名儒端學子也。 至正中,以明《春秋》知名。 歷官兵部尚書,致仕。 明兵入元都,妻金抱二歲兒與女瓊赴井死。 洪武二年,偕危素等自北平至京。 授刑部侍郎,進尚書,卒。 徐精勤通敏,工詩文,有集傳于世。 韓宜可,字伯時,浙江山陰人。 元至正中,行御史台闢為掾,不就。 洪武初,薦授山陰教諭,轉楚府錄事。 尋擢監察御史,彈劾不避權貴。 時丞相胡惟庸、御史大夫陳寧、中丞涂節方有寵于帝,嘗侍坐,從容燕語。 宜可直前,出懷中彈文,劾三人險惡似忠,奸佞似直,恃功怙寵,內懷反側,擢置台端,擅作威福,乞斬其首以謝天下。 帝怒曰:「快口御史,敢排陷大臣耶!」命下錦衣衛獄,尋釋之。 九年出為陝西按察司僉事。 時官吏有罪者,笞以上悉謫屯鳳陽,至萬數。 宜可疏,爭之曰:「刑以禁淫慝,一民軌,宜論其情之輕重,事之公私,罪之大小。 今悉令謫屯,此小人之幸,君子殆矣。 乞分別,以協眾心。 」帝可之。 已,入朝京師。 會賜諸司沒官男女,宜可獨不受。 且極論:「罪人不孥,古之制也。 有事隨坐,法之濫也。 況男女,人之大倫,婚姻逾時,尚傷和氣。 合門連坐,豈聖朝所宜!」帝是其言。 後坐事將刑,禦謹身殿親鞫之,獲免。 復疏,陳二十餘事,皆報可。 未幾,罷歸。 已,復征至。 命撰祀鐘山、大江文;諭日本、征烏蠻詔,皆稱旨,特授山西右布政使。 尋以事安置雲南。 惠帝即位,用檢討陳性善薦,起雲南參政,入拜左副都御史,卒於官。 是夜大星隕,櫪馬皆驚嘶,人謂:「宜可當之」雲。 帝之建御史台也,諸御史以敢言著者,自宜可外,則稱周觀政。 觀政亦山陰人。 以薦授九江教授,擢監察御史。 嘗監奉天門。 有中使將女樂入,觀政止之。 中使曰:「有命」,觀政執不聽。 中使慍而入,頃之出報曰:「御史且休,女樂已罷不用。 」觀政又拒曰:「必面奉詔。 」已而帝親出宮,謂之曰:「宮中音樂廢缺,欲使內家肄習耳。 朕已悔之,御史言是也。 」左右無不驚異者。 觀政累官江西按察使。 前觀政者,有歐陽韶,字子韶,永新人。 薦授監察御史。 有詔:日命兩御史侍班。 韶嘗侍直,帝乘怒將戮人。 他御史不敢言,韶趨跪殿廷下,倉卒不能措詞,急捧手加額,呼曰:「陛下不可!」帝察韶樸誠,從之。 未幾,致仕,卒於家。 蕭岐,字尚仁,泰和人。 五歲而孤,事祖父母以孝聞。 有司屢舉不赴。 洪武十七年,詔征賢良,強起之。 上十便書,大意謂:帝刑罰過中,訐告風熾。 請禁止實封以杜誣罔;依律科獄以信詔令。 凡萬餘言。 召見,授潭王府長史。 力辭,忤旨,謫雲南楚雄訓導。 岐即日行,遣騎追還。 歲余,改授陝西平涼。 再歲致仕。 復召與錢宰等考定《書》傳。 賜幣鈔,給驛歸。 嘗輯《五經要義》;又取《刑統八韻賦》,引律令為之解,合為一集。 嘗曰:「天下之理本一,出乎道必入乎刑。 吾合二書,使觀者有所省也。 」學者稱「正固先生」。 當是時,太祖治尚剛嚴,中外凜凜,奉法救過不給。 而岐所上書過切直,帝不為忤。 厥後以言被超擢者,有門克新。 克新,鞏昌人。 泰州教諭也。 二十六年,秩滿來朝。 召問經史及政治得失。 克新直言無隱。 授贊善。 時紹興王俊華以善文辭,亦授是職。 上諭吏部曰:「左克新,右俊華,重直言也。 」初,教官給由至京,帝詢民疾苦。 岢嵐吳從權、山陰張桓皆言:「臣職在訓士,民事無所與。 」帝怒曰:「宋胡瑗為蘇、湖教授,其教兼經義治事;漢賈誼、董仲舒皆起田裡,敷陳時務;唐馬周不得親見太宗,且教武臣言事。 今既集朝堂,朕親詢問,俱無以對,志聖賢之道者固如是乎!」命竄之邊方。 且榜諭天下學校,使為鑒戒。 至是克新以亮直見重。 不數年,擢禮部尚書。 尋引疾,命太醫給藥物,不輟其奉。 及卒,命有司護喪歸葬。 馮堅,不知何許人,為南豐典史。 洪武二十四年上書言九事:「一曰養聖躬。 請清心省事,不與細務,以為民社之福。 二曰擇老成。 諸王年方壯盛,左右輔導。 願擇取老成之臣出為王官,使得直言正色,以圖匡救。 三曰攘要荒。 請務農講武,屯戍邊圉,以備不虞。 四曰勵有司。 請得廉正有守之士,任以方面。 旌別屬吏,具實以聞而黜陟之。 使人勇于自治。 五曰褒祀典。 請敕有司采歷代忠烈諸臣,追加封謚,俾末俗有所興勸。 六曰省宦寺。 晨夕密邇,其言易入,養成禍患而不自知。 請裁去冗員,可杜異日陵替之弊。 七曰易邊將。 假以兵柄,久在邊圉,多致縱佚。 請時遷歲調,不使久居其任。 不惟保全勛臣,實可防將驕卒惰、內輕外重之漸。 八曰訪吏治。 廉干之才,或為上官所忌,僚吏所嫉。 上不加察,非激勸之道。 請廣佈耳目,訪察廉貪,以明黜陟。 九曰增關防。 諸司以帖委胥吏,俾督所部,輒加箠楚,害及於民。 請增置勘合以付諸司,聽其填寫差遣,事訖繳報,庶所司不輕發以病民,而庶務亦不致曠廢。 」書奏,帝嘉之,稱其知時務,達事變。 又謂侍臣曰:「堅言惟調易邊將則未然。 邊將數易,則兵力勇怯。 敵情出沒,出川形勝,無以備知。 倘得趙充國、班超者,又何取數易為哉!」乃命吏部擢堅左僉都御史,在院頗持大體。 其明年,卒於任。 第88頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《明史 下》
第88頁