昉性仁厚,待物甚寬。 有家奴誣告昉以馬資送叛人出境,考之無狀,有司以奴還昉,昉待之如初,曰:「奴誣主人以罪,求為良耳,何足怪哉。 」人稱其長者。 昉雖貴,讀書未嘗去手,善屬文,最長於詔冊,作《太祖睿德神功碑》,當世稱之。 自使高麗歸,後高麗使者至,必問昉安否雲。 蔡松年,字伯堅。 父靖,宋宣和末,守燕山。 松年從父來,管勾機宜文字。 宗望軍至白河,郭藥師敗,靖以燕山府降,元帥府闢松年為令史。 天會中,遼、宋舊有官者皆換授,松年為太子中允,除真定府判官,自此為真定人。 嘗從元帥府與齊俱伐宋。 是時,初平真定西山群盜,山中居民為賊污者千餘家,松年力為辨論,竟得不坐。 齊國廢,置行台尚書省于汴,松年為行台刑部郎中,都元帥宗弼領行台事,伐宋,松年兼總軍中六部事。 宋稱臣,師還,宗弼入為左丞相,薦松年為刑部員外郎。 皇統七年,尚書省令史許霖告田珏黨事,松年素與珏不相能。 是時宗弼當國,珏性剛正,好評論人物,其黨皆君子,韓企先為相愛重之。 而松年、許霖、曹望之慾與珏相結,珏拒之,由是構怨。 故松年、許霖構成珏等罪狀,勸宗弼誅之,君子之黨熄焉。 是歲,松年遷左司員外郎。 松年前在宗弼府,而海陵以宗室子在宗弼軍中任使,用是相厚善。 天德初,擢吏部侍郎,俄遷戶部尚書。 海陵遷中都,徙榷貨物以實都城,復鈔引法,皆自松年啟之。 海陵謀伐宋,以松年家世仕宋,故亟擢顯位以聳南人觀聽,遂以松年為賀宋正旦使,使還改吏部尚書,尋拜參知政一。 是年,自崇德大夫進銀青光祿大夫,遷尚書右丞。 未幾,為左丞,封郜國公。 初,海陵愛宋使人山呼聲,使神衛軍習之。 及孫道夫賀正隆三年正旦,入見,山呼聲不類往年來者。 道夫退,海陵謂宰臣曰:「宋人知我使神衛軍習其聲,此必蔡松年、胡礪泄之。 」松年惶恐對曰:「臣若懷此心,便當族滅。 」 久之,進拜右丞相,加儀同三司,封衛國公。 正隆四年薨,年五十三。 海陵悼惜之,奠于其第,命作祭文以見意。 加封吳國公,謚文簡。 起複其子三河主簿珪為翰林修撰,璋賜進士第。 遣翰林待制蕭籲護送其喪,歸葬真定,四品以下官離都城十里送之,道路之費,皆從官給。 松年事繼母以孝聞,喜周恤親黨,性復豪侈,不計家之有無。 文詞清麗,尤工樂府,與吳激齊名,時號「吳蔡體。 」有集行于世。 子珪。 珪字正甫。 中進士第,不求調,久乃除澄州軍事判官,遷三河主簿。 丁父憂,起複翰林修撰,同知制誥。 在職八年,改戶部員外郎,兼太常丞。 珪號為辨博,凡朝廷制度損益,珪為編類詳定檢討刪定官。 初,兩燕王墓舊在中都東城外,海陵廣京城圍,墓在東城內。 前嘗有盜發其墓,大定九年詔改葬于城外。 俗傳六國時燕王及太子丹之葬,及啟壙,其東墓之柩題其和曰「燕靈王舊。 」「舊」,古「柩」字,通用。 乃西漢高祖子劉建葬也。 其西墓,蓋燕康王劉嘉之葬也。 珪作《兩燕王墓辯》,據葬制名物款刻甚詳。 安國軍節度判官高元鼎坐監臨奸事,求援于太常博士田居實、大理司直吳長行、吏部主事高震亨、大理評事王元忠。 震亨以屬鞫問官御史台典事李仲柔,仲柔髮之。 珪與刑部員外郎王翛、宛平主簿任詢、前衛州防禦判官閻恕、承事郎高復亨、文林郎翟詢、敦武校尉王景晞、進義校尉任師望,坐與居實等轉相傳教,或令元鼎逃避,居實、長行、震亨、元忠各杖八十,翛、珪、詢、恕、復亨、霍詢各笞四十,景晞、師望各徒二年,官贖外並的決。 久之,除河東北路轉運副使,復入為修撰,遷禮部郎中,封真定縣男。 珪已得風疾,失音不能言,乃除濰州刺史,同輩已奏謝,珪獨不能入見。 世宗以讓右丞唐括安禮、參政王蔚曰:「卿等閲書史,亦有不能言之人可以從政者乎。 」又謂中丞劉仲誨曰:「蔡珪風疾不能奏謝,卿等何不糾之。 人言卿等相為黨蔽,今果然邪?」珪乃致仕。 尋卒。 珪之文有《補正水經》五篇,合沈約、蕭子顯、魏收宋、齊、北魏志作《南北史志》三十捲,《續金石遺文跋尾》十捲,《晉陽志》十二卷,《文集》五十五卷。 《補正水經》、《晉陽志》、《文集》今存,余皆亡。 吳激,字彥高,建州人。 父拭,宋進士,官終朝奉郎、知蘇州。 激,米芾之婿也。 工詩能文,字畫俊逸,得芾筆意。 尤精樂府,造語清婉,哀而不傷。 將宋命至金,以知名留不遣,命為翰林待制。 皇統二年,出知深州,到官三日卒。 詔賜其子錢百萬、粟三百斛、田三頃以周其家。 有《東山集》十捲行于世。 「東山」,其自號也。 馬定國字子卿,茌平人。 自少志趣不群。 宣、政未末題詩酒家壁,坐譏訕得罪,亦因以知名。 阜昌初,遊歷下,以詩撼齊王豫,豫大悅,授監察御史,仕至翰林學士。 《石鼓》自唐以來無定論,定國以字畫考之,雲是宇文周時所造,作辯萬餘言,出入傳記,引據甚明,學者以比蔡正甫《燕王墓辯》。 初,學詩未有入處,夢其父與方寸白筆,從是文章大進。 有集傳于世。 任詢,字君謨,易州軍市人。 父貴,有才幹,善畫,喜談兵,宣、政間游江、浙。 詢生於虔州,為人慷慨多大節。 書為當時第一,畫亦入妙品。 評者謂畫高於書,書高於詩,詩高於文,然王庭筠獨以其才具許之。 登正隆二年進士第。 歷益都都勾判官,北京鹽使。 年六十四致仕,優遊鄉裡,家藏法書名畫數百軸。 年七十卒。 趙可,字獻之,高平人。 貞元二年進士。 仕至翰林直學士。 博學高才,卓犖不覊。 天德、貞元間,有聲場屋。 後入翰林,一時詔誥多出其手,流輩服其典雅。 其歌詩樂府尤工,號《玉峰散人集》。 郭長倩,字曼卿,文登人。 登皇統丙寅經義乙科。 仕至秘書少監,兼禮部郎中,修起居注。 與施朋望、王無競、劉岩老、劉無黨相友善。 所撰《石決明傳》為時輩所稱。 有《崑崙集》行于世。 蕭永祺,字景純,本名蒲烈。 少好學,通契丹大小字。 廣寧尹耶律固奉詔譯書,時置門下,因盡傳其業。 固卒,永祺率門弟子服齊衰喪。 固作《遼史》未成,永祺繼之,作紀三十捲、志五卷、傳四十捲,上之。 加宣武將軍,除太常丞。 海陵為中京留守,永祺特見親禮。 天德初,擢左諫議大夫,遷翰林侍講學士,同修國史,再遷翰林學士。 明年,遷承旨。 尚書左丞耶律安禮出守南京,海陵欲以永祺代之,召見于內閣,諭以旨意,永祺辭曰:「臣才識卑下,不足以辱執政。 」海陵曰:「今天下無事,朕方以文治,卿為是優矣。 」永祺固辭。 既出,或問曰:「公遇知人主,進取爵位,以道佐時,何多讓也?」永祺曰:「執政系天下休戚,縱慾貪冒榮寵,如蒼生何!」海陵嘗選廷臣十人備諮訪,獨永祺議論寬厚,時稱長者。 卒年五十七。 胡礪,字元化,磁州武安人。 少嗜學。 天會間,大軍下河北,礪為軍士所掠,行至燕,亡匿香山寺,與傭保雜處。 韓昉見而異之,使賦詩以見志,礪操筆立成,思致清婉,昉喜甚,因館置門下,使與其子處,同教育之,自是學業日進。 昉嘗謂人曰:「胡生才器一日千里,他日必將名世。 」十年,舉進士第一,授右拾遺,權翰林修撰。 久之,改定州觀察判官。 定之學校為河朔冠,士子聚居者常以百數,礪督教不倦,經指授者悉為場屋上游,稱其程文為「元化格」。 皇統初,為河北西路轉運都勾判官。 礪性剛直無所屈。 行台平章政事高楨之汴,道真定,燕于漕司。 礪欲就坐,楨責之,礪曰:「公在政府則禮絶百僚,今日之會自有賓主禮。 」楨曰:「汝他日為省吏當何如?」礪曰:「當官而行,亦何所避。 」楨壯其言,改謝之。 改同知深州軍州事,加朝奉大夫。 郡守暴戾,蔑視僚屬,礪常以禮折之,守愧服,郡事一委于礪。 州管五縣,例置弓手百餘,少者猶六七十人,歲征民錢五千餘萬為顧直。 其人皆市井無賴,以跡盜為名,所至擾民。 礪知其弊,悉罷去。 繼而有飛語曰:「某日賊發,將殺通守。 」或請為備,礪曰:「盜所利者財耳,吾貧如此,何備為。 」是夕,令公署撤關,竟亦無事。 第360頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《金史》
第360頁