有楊芾者,亦同縣人,字文卿,性至孝,歸必市酒肉以奉二親,未嘗及妻子。 紹興五年大饑,為親負米百里外,遇盜奪之不與,盜欲兵之,芾慟哭曰:「吾為親負米,不食三日矣。 幸哀我。 」盜義而釋之。 楊慶,鄞人。 父病,貧不能召醫,乃刲股肉啖之,良已。 其後母病不能食,慶取右乳焚之,以灰和藥進焉,入口遂差,久之乳復生。 宣和三年,守樓異名其坊曰「崇孝」。 紹興七年,守仇悆為之請。 十二年,詔表其門,復之。 悆曰:「韓退之作《鄠人對》,以毀傷支體為害義。 而匹夫單人,身膏草莽,軌訓之理未宏,汲引之徒多闕,而乃行成於內,情發自天。 使稍知詩書禮義之說,推其所存,出身事主,臨難伏節死義,豈減介之推、安金藏哉!」 陳宗,永嘉人。 年十六,母蔡病篤,刲股為餌,病癒。 已而復病不救,宗一慟而絶。 郡守陸德輿云:「陳宗自毀其體,哀慟傷生,雖非孝道之正,而能為人所難為之事,亦天性之至。 」官為合葬,榜曰「陳孝子墓」。 郭義,興化軍人。 早游太學,以操尚稱。 年四十餘,客錢塘,聞母喪,徒跣奔喪,每一慟輒嘔血。 家貧甚,故人有所饋,不受。 聚土為墳,手蒔松竹,而廬于其旁。 甘露降于墓上,烏鵲馴集。 郡上其事,詔旌表其閭,于所居前安綽楔,左右建土台,高一丈二尺,方正,下廣上狹,飾白,間以赤,仍植所宜木。 申世寧,信州鉛山人。 紹興六年,潘達兵襲鉛山,父愈年七十,未及出戶遇賊,賊意其有藏金,欲殺之。 世寧年未冠,亟引頸願代父死,賊感其孝,兩全之。 苟與齡字壽隆,滁州來安人。 志尚高潔,事其親,生養死葬,力竭而禮盡,鄉黨稱之。 母歿,廬墓側,有芝十九莖生於墓亭。 郡縣以事聞,旌其門。 王珠字仲淵,吉州龍泉人,以孝謹聞。 建炎間,居父憂,芝數本生墓側,倒植竹以為杙,復生柯葉。 紹興間,再罹母喪,復有雙竹靈芝之祥。 顏詡,唐太師真卿之後。 真卿嘗謫廬陵,故詡為吉州永新人。 詡少孤,兄弟數人,事繼母以孝聞。 一門千指,家法嚴肅,男女異序,少長輯睦,匜架無主,廚饌不異。 義居數十年,終日怡愉,家人不見其喜慍。 年七十餘卒。 張伯威,大安軍人。 武翼大夫、禦前前軍正將祥之子。 紹熙元年,武舉進士。 調神泉尉。 大母黃,年九十八,不忍之官。 黃得血痢疾瀕殆,伯威剔左臂肉食之,遂愈。 繼母楊因姑病篤,驚而成疾,伯威復剔臂肉作粥以進,其疾亦愈。 伯威妹嫁崔均,其姑王疾,妹亦剔左臂肉作粥以進,達旦即愈。 知大安軍羅植即伯威所居立純孝坊,崔均所居立孝婦坊。 事聞,詔伯威與升擢,倍賜其妹束帛。 蔡定,字元應,越州會稽人。 家世微且貧。 父革,依郡獄吏傭書以生,資定使學,游鄉校,稍稍有稱。 郡獄吏一日坐舞文法被系,革以詿誤,年七十餘矣,法當免系。 鞫胥任澤削其籍年而入之,罪且與獄吏等。 案具,府奏上之。 方待命于朝,故俱久囚,而革不得獨決。 定切痛念父當耆年,以非辜墮圄狴,誓將身贖。 數詣府號訴,請代坐獄,弗許;請效命于戎行,弗許;請隷五符為兵,又弗許。 定知父終不可贖也,仰而呼曰:「天乎!將使定坐視父纏徽纆乎!父老耄,不應連繫;傭書,罪不應與獄吏等。 理明矣,而無所云訴。 父老而刑,定之生其何益乎?定圖死矣,庶有司哀憐而釋父,則雖死無憾矣!」於是預為志銘其墓,又為狀若詣府者結置袂間,皆敘陳致死之由,冀其父之必免也。 以建炎元年十二月甲申,自赴河死。 府帥聞之,驚曰「真孝」,立命出革,厚為定具棺斂事,而撫周其家。 鄭綺,婺州浦江人。 善讀書,通《春秋谷梁》學。 以肅睦治家,九世不異爨。 四世孫德珪、德璋,孝友天至,晝則聯几案,夜則同衾寢。 德璋素剛直,與物多迕,宋亡,仇家遂陷以死罪,當會逮揚州。 德珪哀弟之見誣,乃陽謂曰:「彼欲害吾也,何預爾事?我往則奸狀白,爾去得不死乎!」即治行。 德璋追至諸暨道中,兄弟相持頓足哭,爭欲就死。 德珪默計沮其行,遂紿以無往,夜將半,從間道逸去。 德璋復追至廣陵,德珪已斃于獄。 德璋聞之,慟絶者數四,負骨歸葬。 廬墓再期,每一悲號,烏鳥皆翔集不食。 德珪之子文嗣,幼病僂,德璋鞫之如己子。 有鮑宗岩者,字傅叔,徽州歙人。 子壽孫字子壽。 宋末,盜起裡中。 宗岩避地山谷間,為賊所得,縛宗岩樹上,將殺之。 壽孫拜前願代父死,宗岩曰:「吾老矣,僅一子奉先祀,豈可殺之?吾願自死。 」盜兩釋之。 列傳第二百一十六隱逸上 ○戚同文陳摶种放萬適李瀆魏野邢敦林逋高懌徐復孔旼何群 中古聖人之作《易》也,于《遁》之上九曰「肥遁,無不利」,《蠱》之上九曰「不事王侯,高尚其事」。 二爻以陽德處高地,而皆以隱逸當之。 然則隱德之高於當世,其來也遠矣。 巢、由雖不見于經,其可誣哉。 五季之亂,避世宜多。 宋興,岩穴弓旌之招,疊見于史,然而高蹈遠引若陳摶者,終莫得而致之,豈非二卦之上九者乎?种放之徒,召對大廷,亹亹獻替,使其人出處,果有合于《艮》之君子時止時行,人何譏焉。 作《隱逸傳》。 戚同文,字同文,宋之楚丘人。 世為儒。 幼孤,祖母攜育于外氏,奉養以孝聞。 祖母卒,晝夜哀號,不食數日,鄉裡為之感動。 始,聞邑人楊慤教授生徒,日過其學舍,因授《禮記》,隨即成誦,日諷一卷,慤異而留之。 不終歲畢誦《五經》,慤即妻以女弟。 自是彌益勤勵讀書,累年不解帶。 時晉末喪亂,絶意祿仕,且思見混一,遂以「同文」為名字。 慤嘗勉之仕,同文曰:「長者不仕,同文亦不仕。 」慤依將軍趙直家,遇疾不起,以家事托同文,即為葬三世數喪。 直復厚加禮待,為築室聚徒,請益之人不遠千里而至。 登第者五六十人,宗度、許驤、陳象輿、高象先、郭成范、王礪、滕涉皆踐台閣。 同文純質尚信義,人有喪者力拯濟之,宗族閭裡貧乏者周給之。 冬月,多解衣裘與寒者。 不積財,不營居室,或勉之,輒曰:「人生以行義為貴,焉用此為!」由是深為鄉裡推服。 有不循孝悌者,同文必諭以善道。 頗有知人鑒,所與游皆一時名士。 樂聞人善,未嘗言人短。 與宗翼、張昉、滕知白為友。 生平不至京師。 長子維任隨州書記,迎同文就養,卒於漢東,年七十三。 好為詩,有《孟諸集》二十捲。 楊徽之嘗因使至郡,一見相善,多與酬唱。 徽之嘗雲陶隱居號堅白先生,先生純粹質直,以道義自富,遂與其門人追號堅素先生。 二子維、綸。 維,建隆二年,以屯田員外郎為曹王府翊善,累官職方郎中,致仕,卒,年八十一。 綸自有傳。 大中祥符二年,府民曹城即同文舊居旁造舍百餘區,聚書數千卷,延生徒講習甚盛。 詔賜額為本府書院,命綸子奉禮郎舜賓主之,署誠府助教,委本府幕官提舉之。 楊慤者,虞城人。 力學勤志,不求聞達。 第404頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋史 下》
第404頁