上曰:「朕每臨朝,欲發一言,未嘗不三思。 恐為民害,是以不多言。 」給事中知起居事杜正倫曰:「臣職在記言,陛下之言失,臣必書之,豈徒有害于今,亦恐貽譏于後。 」上悅,賜帛二百段。 上曰:「梁武帝君臣惟談苦空,侯景之亂,百官不能乘馬。 元帝為周師所圍,猶講《老子》,百官戎服以聽。 此深足為戒。 朕所好者,唯堯、舜、周、孔之道,以為如鳥有翼,如魚有水,失之則死,不可暫無耳。 」 以辰州刺史裴虔通,隋煬帝故人,特蒙寵任,而身為弒逆,雖時移事變,屢更赦令,倖免族夷,不可猶使牧民,乃下詔除名,流歡州。 虔通常言「身除隋室以啟大唐」,自以為功,頗有觖望之色。 及得罪,怨憤而死。 秋,七月,詔宇文化及之黨萊州刺史牛方裕、絳州刺史薛世良、廣州都督長史唐奉義、隋武牙郎將元禮併除名徙邊。 上謂侍臣曰:「古語有之:『赦者小人之幸,君子之不幸。 』『一歲再赦,善人暗啞。 』夫養稂莠者害嘉谷,赦有罪者賊良民,故朕即位以來,不欲數赦,恐小人恃之輕犯憲章故也!」 【唐紀九】起著雍困敦九月,盡重光單閼,凡三年有奇。 太宗文武大聖大廣孝皇帝上之中貞觀二年(戊子,公元六二八年) 九月,丙午,初令致仕官位在本品之上。 上曰:「比見群臣屢上表賀祥瑞,夫家給人足而無瑞,不害為堯、舜;百姓愁怨而多瑞,不害為桀、紂。 後魏之世,吏焚連理木,煮白雉而食之,豈足為至治乎!」丁未,詔:「自今大瑞聽表聞,自外諸瑞,申所司而已。 」嘗有白鵲構巢于寢殿槐上,合歡如腰鼓,左右稱賀。 上曰:「我常笑隋煬帝好祥瑞。 瑞在得賢,此何足賀!」命毀其巢,縱鵲于野外。 天少雨,中書舍人李百藥上言:「往年雖出宮人,竊聞太上皇宮及掖庭宮人,無用者尚多,豈惟虛費衣食,且陰氣鬱積,亦足致旱。 」上曰:「婦人幽閉深宮,誠為可愍。 灑掃之餘,亦何所用,宜皆出之,任求伉儷。 」於是遣尚書左丞戴冑、給事中洹水杜正倫于掖庭西門簡出之,前後所出三千餘人。 己未,突厥寇邊。 朝臣或請修古長城,發民乘堡障,上曰:「突厥災異相仍,頡利不懼而修德,暴虐滋甚,骨肉相攻,亡在朝夕。 朕方為公掃清沙漠,安用勞民遠修障塞乎!」 壬申,以前司農卿竇靜為夏州都督。 靜在司農,少卿趙元楷善聚斂,靜鄙之,對官屬大言曰:「隋煬帝奢侈重斂,司農非公不可;今天子節儉愛民,公何所用哉!」元楷大慚。 上問王珪曰:「近世為國者益不及前古,何也?」對曰:「漢世尚儒術,宰相多用經術士,故風俗淳厚;近世重文輕儒,參以法律,此治化之所以益衰也。 」上然之。 冬,十月,御史大夫參預朝政安吉襄公杜淹薨。 交州都督遂安公壽以貪得罪,上以瀛州刺史盧祖尚才兼文武,廉平公直,徵入朝,諭以「交趾久不得人,須卿鎮撫。 」祖尚拜謝而出,既而悔之,辭以舊疾。 上遣杜如晦等諭旨曰:「匹夫猶敦然諾,奈何既許朕而復悔之!」祖尚固辭。 戊子,上復引見,諭之,祖尚固執不可。 上大怒曰:「我使人不行,何以為政!」命斬于朝堂,尋悔之。 他日,與侍臣論「齊文宣帝何如人?」魏徵對曰:「文宣狂暴,然人與之爭,事理屈則從之。 有前青州長史魏愷使于梁還,除光州長史,不肯行,楊遵彥奏之。 文宣怒,召而責之。 愷曰:『文宣顧謂遵彥曰:‘其言有理,卿赦之。 』此其所長也。 」上曰:「然。 向者盧祖尚雖失人臣之義,朕殺之亦為太暴,由此言之,不如文宣矣!」命復其官廕。 徵狀貌不逾中人,而有膽略,善回人主意,每犯顏苦諫;或逢上怒甚,征神色不移,上亦為之霽威。 嘗謁告上塚,還,言于上曰:「人言陛下欲幸南山,外皆嚴裝已畢,而竟不行,何也?」上笑曰:「初實有此心,畏卿嗔,故中輟耳。 」上嘗得佳鷂,自臂之,望見征來,匿懷中;征奏事固久不已,鷂竟死懷中。 十一月,辛酉,上祀圜丘。 十二月,壬午,以黃門侍郎王珪為守侍中。 上嘗閒居,與珪語,有美人侍側,上指示珪曰:「此廬江王瑗之姬也,瑗殺其夫而納之。 」珪避席曰:「陛下以廬江納之為是邪,非邪?」上曰:「殺人而取其妻,卿何問是非!」對曰:「昔齊桓公知郭公之所以亡,由善善而不能用,然棄其所言之人,管仲以為無異於郭公。 今此美人尚在左右,臣以為聖心是之也。 」上悅,即出之,還其親族。 第140頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《資治通鑑 下》
第140頁