明日,魏撰之取出竹箭來與景小姐看,景小姐道:「如今只該還他了。 」撰之就提筆寫一柬與子中夫妻道:「既歸玉環,返卿竹箭。 兩段姻緣,各從其便。 一笑,一笑。 」寫罷,將竹箭封了,一同送去。 杜子中收了,與聞小姐拆開來看,方見八字之下,又有「蜚娥記」三字。 問道:「『蜚娥』怎麼解?「聞小姐道:“此妾閨中之名也。 」子中道:「魏撰之錯認了令姊,就是此二字了。 若小生當時曾見此二字,這箭如何肯便與他!」聞小姐道:「他若沒有這箭起這些因頭,那裡又絆得景家這頭親事來?」兩人又笑了一回,也題了一柬戲他道:」壞為舊物,箭亦歸宗。 兩俱錯認,各不落空。 一笑,一笑。 ”從此兩家往來,如同親兄弟妹妹一般。 兩個甲科合力與聞參將辨白前事,世間情面那裡有不讓縉紳的?逐件臓罪得以開釋,只處得他革任回衛。 聞參將也不以為意了。 後邊魏、杜兩人俱為顯官。 聞、景二小姐各生子女,又結了婚姻,世交不絶。 這是蜀多才女,有如此奇奇怪怪的妙話。 卓文君成都當壚,黃崇嘏相府享記,又平平了。 詩曰: 世上誇稱女丈失,不聞巾幗竟為懦。 朝廷若也開科取,未必無人待賈沽。 卷18 甄監生浪吞秘藥 春花婢誤泄風情 詩云: 自古成仙必有緣,仙緣不到總徒然。 世間多少痴心者,日對丹爐取藥煎。 話說昔日有一個老翁極好奉道,見有方外人經過,必厚加禮待,不敢怠慢。 一日,有個雙髹髻的道人特來訪他,身上甚是藍褸不象,卻神色豐滿和暢。 老翁疑是異人,迎在家中,好生管待。 那道人飲酒食肉,且是好量。 老翁只是支持與他,並無厭倦。 道人來去了兒番,老翁相待到底是一樣的。 道人一日對老翁道:「貧道叨擾吾丈久矣,多蒙老丈再無棄嫌。 貧道也要老丈到我山居中,尋幾味野蔬,少少酬答厚意一番,未知可否。 」老翁道:「一向不曾問得仙莊在何處,有多少遠近,老漢可去得否?」道人道:「敝居只在山深處,原無多遠。 若隨着貧道走去,頃刻就到。 」老翁道:「這等,必定要奉拜則個。 」當下道人在前,老翁在後,走離了鄉村閙市去處,一步步走到荒田野徑中,轉入山路里來。 境界清幽,林術茂盛。 迤邐過了幾個山蛉,山凹之中露出幾間茅舍來。 道人用手指道:「此間已是山居了。 」不數步,走到面前,道人開了門,拉了老翁一同進去。 老翁看那裡面光景時: 雖無華屋朱門氣,卻有琪花瑤草香。 道人請老翁在中間堂屋裡坐下,道人自走進裡面去了一回,走出來道:「小蔬已具,老丈且消停坐一會。 等貧道去請幾個道伴,相陪閉話則個。 」老翁喜的是道友,一發歡喜道:「師父自尊便,老漢自當坐等。 」道人一徑望外去了。 老翁獃獃坐著,等候多時,不見道人回來,老翁有些不耐煩,起來前後走看。 此時肚裡有些饑了,想尋些甚麼東西吃吃,料道廚房中必有,打從旁門走到廚房中來。 誰想廚房中鍋灶俱無,止有些椰瓢棘匕之類。 又有兩個陶器的水缸,用笠篷蓋着。 老翁走去揭開一個來看,吃了一驚。 原來是一盆清水,內浸着一隻雪白小狗子,毛多尋乾淨了的。 老翁心裡道:「怪道他酒肉不戒,還吃狗肉哩!」再揭開這一缸來看,這一驚更不小。 水裡浸着一個小小孩童,手足多完全的,只是沒氣。 老翁心裡才疑道:「此道人未必是好人了,吃酒吃肉,又在此荒山居住,沒個人影的所在,卻家裡放下這兩件東西。 狗也罷了,如何又有此死孩子?莫非是放火殺人之輩?我一向錯與他相處了。 今日在此,也多凶少告。 」欲待走了去,又不認得來時的路,只得且耐着。 正疑惑間,道人同了一夥道者走來,多是些龐眉皓髮之輩,共有三四個。 進草堂中與老翁相見,敘禮坐定。 老翁心裡懷着鬼胎,看他們怎麼樣。 第135頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《二刻拍案驚奇》
第135頁