君子聽不聰,佳兒被摧戕。 遺恨彼婦寺,寸牒寧足償!至德二截,肅宗駕至鳳翔,命廣平王與郭子儀等出師恢復兩京。 子儀以番人回紇的兵馬,甚精鋭,請旨征其助戰。 回給可汗遣其子葉護,領兵一萬前來助戰,肅宗許以重賞。 葉護請于克城之日,土地士庶歸朝廷,金帛子女歸回紇。 肅宗急於成功,只得許諾,聚朔方等處軍馬,與回給西域之眾,共一十五萬,刻日起行。 李泌獻策,擬先攻范陽,搗其巢穴。 肅宗道:「大軍既集,正須急取長安,豈可反先勞師以攻范陽?」 李泌道:「今所用者皆北兵,其性耐寒而畏暑,今乘其新至之鋭,攻已老之師,兩京必克。 然賊敗,其餘眾遁歸巢穴,關東地熱,春氣一發,官軍必因而思歸。 賊休兵襪馬,伺官軍一去,必復南來,是征戰之未有已時也。 不如先用之於塞鄉,除其巢穴,賊退無所歸,然後大兵合而攻之,必成擒矣!」肅宗道:「此言誠善,但朕定省久虛,急欲先恢復西京迎回上皇,不能待此矣!」遂不用李泌之言,兵馬望西京進發。 行至長安城西,列陣于澧水之東,李嗣業領前軍。 廣平王、郭子儀、李泌居中軍。 王思禮統後軍。 賊眾數萬,列陣于澧水之北,賊將李歸仁出挑戰,子儀引前軍迎敵,賊軍盡起,官軍少卻。 李嗣業肉袒執戈,身先士卒,大呼奮擊,立殺數十人。 於是官軍氣壯,各執長刀,如牆而進,賊眾不能抵當。 都知兵馬使王難得,被賦射中其眉,皮垂遮目,難得手自拔箭,扯去其皮,血流滿面,力戰不退。 賊伏精騎于陣之東,欲擊官軍之後,子儀探得其情,急令朔方左廂兵馬使仆固懷恩引回紇兵,突往擊之,斬殺殆盡。 李嗣業又引回紇兵出賊陣後,與大軍夾擊,王思禮亦引後軍繼進,併力攻殺。 自午至西西,斬首六萬餘級,賊兵大潰。 餘眾退入城中,一夜囂聲不息。 至天明,探馬來報,賊將李歸仁、安守忠、田乾真、張通儒等俱已遁去。 廣平王遂帥眾入西京城,百姓老幼,夾道歡呼。 葉護欲如前約,掠取金帛子女,廣平王下馬,拜于葉護馬前道:「今方得西京,若便俘掠,則東京之人,必為賊固守,難以復取了。 請至東京,乃如約。 」 葉護驚躍下馬答拜,跪捧王足道:「願為殿下即往東京。 」 遂與仆固懷恩引了西域及本部之兵,從城南過,更不停留,徑向東京進發。 眾人見廣平王為百姓下拜,無不涕泣感嘆。 為民屈體非為屈,贏得人人愛戴深。 番眾亦因仁義感,不緣貪利起戒心。 廣平王駐西京三日,即留兵鎮守,自引大軍東出,捷書至行在,百官稱賀。 肅宗即日具表,遣中使啖廷瑤,赴蜀奏聞上皇,請駕回京複位。 一面遣宮人西京祭告宗廟,宣慰百姓。 一面以快馬召李泌于軍中。 李泌星馳至鳳翔入見,叩問何故召見。 肅宗道:「朕得西京捷報,即表奏上皇,請駕東歸複位,朕當退居東宮,以盡子職,未識卿意以為何如,欲急召面詢。 」 李泌愕然道:「此表已賫去否?」 肅宗道:「已去。 」 李泌道:「還可追轉否?」 肅宗道:「已去遠矣,為何欲追轉?」 李泌咄嗟道:「上皇不肯東歸矣!」肅宗驚問何故。 李泌道:「陛下正位改元,已歷二載,今忽奉此表,上皇心疑,且不自安,怎肯復歸?」 肅宗爽然自失,頓足道:「朕本以至誠求退,今聞卿言,乃悟其失,表已奏上,為之奈何!」李泌道:「今可更為群臣賀表,具言自馬嵬請留,靈武勸進,及今克複兩京,皇上思戀晨昏,請即還宮,以盡孝養。 如此則上皇心安,東歸有日矣。 」 肅宗連聲道是,便命李泌草表,立遣中使霍韜光入蜀奏聞。 不則一日,啖廷瑤自蜀回,傳上皇口諭云:「可與我劍南一道自奉,不復歸矣。 」 肅宗惶懼無措。 數日後,霍韜光還報,言上皇初得皇帝請退東宮之表,徬徨不能食,欲不東歸。 及群臣賀表至,乃大喜,命食作樂,下誥定行期了。 肅宗大喜,召李泌入宮告之道:「此皆卿之力也!」因命酒與飲。 是夜留宿于內,肅宗與之同榻而寢。 正是:禦床並坐非王導,帝榻同眠勝子陵。 李泌本不樂仕進,久有去志,因乘間乞身道:「臣已略報聖恩,今請仍許作閒人。 」 肅宗道:「卿久與朕同憂,朕今將欲與卿同樂,何忽思去?」 李泌道:「臣有五不可留:臣遇陛下太早,陛下寵臣大深,任臣太重,臣功太大,跡太奇,有此五者,所以斷不可留也!」肅宗笑道:「且睡,另日再議。 」 李泌道:「陛下今就臣同榻同臥,尚不允臣所請,況異日香案之前乎?陛下不許臣去,是殺臣也!」肅宗驚訝道:「卿何疑朕至此,朕豈是欲殺卿者。 」 李泌道:「殺臣者非陛下,乃五不可也。 陛下嚮日待臣如此之厚,臣子事猶有不得盡言者;況他日天下既安,臣未必能尚邀聖眷,尚敢言乎?」 肅宗道:「卿此言必因朕不從卿先伐范陽之計也。 」 李泌道:「臣不因此,臣實有感於建寧王之事耳。 」 肅宗道:「建寧欲害其兄,朕故不得已而除之耳。 」 李泌道:「建寧若有此心,廣平當極恨之。 今廣平王每與臣言其冤,為之流涕。 況陛下昔欲用建寧為元帥,臣請用廣平,若建寧果有害兄之意,宜深恨臣,乃當日以臣為忠,愈加親信,即此可察其心矣。 」 肅宗聞言,不覺淚下道:「卿言是也,朕知誤矣,然既往不咎。 」 李泌道:「臣非咎既往,只願陛下警戒將來。 昔天后無故鴆殺太子弘,其次子賢憂懼,作黃台瓜詞,其中兩句云:『一摘使瓜好,再摘使瓜稀。 』今陛下已一摘矣,幸勿再摘。 」 第304頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《隋唐演義》
第304頁