今眾賈拳勇,而將術疏怯,意者稔泰日積,承平歲久,邑無驚赴之急,家緩饋戰之勤,闕閲訓之禮,簡參屬之飾,且亦薦采之法,庸未蔇歟。 若乃邦造裡選,攉論深切,躬擐盡幽,斬帶尋遠,設有沉明能照,俊偉自宣,誠感泉雨,流通金石,氣懾飛、賁,知窮苴、起,審邪正順逆之數,達昏明益損之宜,能睽合民心,愚睿物性,登丹墀而敷策,躡青蒲而揚謀,上說辰鑒,下弭素言,足以安民紓國,救災恤患。 則宜拔過寵貴之上,褒升戚舊之右,別其旂章,榮其班祿,出得專譽,使不稟命。 降席折節,同廣武之請;設壇致禮,均淮陰之授。 必有要盟之功,竊符之捷。 夷裔暴狠,內外侮棄,始附之眾,分茷無序,蠱以威利,勢必攜離,首順之徒,靡然自及。 今淶繹故典,瀍土纓緌,翦焉幽播,折首凶狡。 是猶眇者願明,痿之思步,動商遄會,功終易感。 劫晉在於善覘,全鄭實寄良諜,多縱反間,汨惑心耳,發險易之前,抵興喪之術,沖其猜伏,拂其嫌嗜,汨以連率之貴,餌以析壤之資。 罄筆端之用,展辭鋒之鋭,振辯則堅圍可解,馳羽而岩邑易傾。 必府鬲土崩,枝幹瓦裂,故燕、樂相悔,項、范交疑矣。 或乃言約功深,事邇應廣,齊圉反駕,趙養還君,盡輿誦之道,畢能事之效。 臣幸得出內層禁,游心明代,澤與身泰,恩隨年行,無以逢迎昌運,潤飾鴻法。 今塗有遺鏃,蠆未息蜂,敢思涼識,少酬閎施。 但坐幕既乏昭文,免冑不能致果,竊觀都護之邊論,屬國之兵謨,終、晁之抗辭,杜、耿之言事,咸雲及經之棘,猶闕上算,燭郛之敬,裁收下策。 自恥懦木,智不綜微,敢露昧見,無會昭采。 淑喜為誇誕,每為時人所嘲。 始興王浚嘗送錢三萬餉淑,一宿復遣追取,謂使人謬誤,欲以戲淑。 淑與浚書曰:「袁司直之視館,敢寓書於上國之宮尹。 日者猥枉泉賦,降委弊邑。 弊邑敬事是遑,無或違貳。 懼非郊贈之禮,覲饗之資,不虞君王惠之於是也,是有懵焉。 弗圖旦夕發咫尺之記,籍左右而請,以為胥授失旨,爰速先幣。 曾是附庸臣委末學孤聞者,如之何勿疑。 且亦聞之前志曰,七年之中,一與一奪,義士猶或非之。 況密邇旬次,何其裒益之亟也。 藉恐二三諸侯,有以觀大國之政。 是用敢布心腹。 弊室弱生,砥節清廉,好是潔直,以不邪之故,而貧聞天下。 寧有昧夫嗟金者哉。 不腆供賦,束馬先璧以俟命。 唯執事所以圖之。 」 遷太子左衛率。 元兇將為弒逆,其夜淑在直,二更許,呼淑及蕭斌等流涕謂曰:「主上信讒,將見罪廢。 內省無過,不能受枉。 明旦便當行大事,望相與戮力。 」淑及斌並曰:「自古無此,願加善思。 」劭怒變色,左右皆動。 斌懼,乃曰:「臣昔忝伏事,常思效節,況憂迫如此,輒當竭身奉令。 」淑叱之曰:「卿便謂殿下真有是邪?殿下幼時嘗患風,或是疾動耳。 」劭愈怒,因問曰:「事當克不?」淑曰:「居不疑之地,何患不克。 但既克之後,為天地之所不容,大禍亦旋至耳。 願急息之。 」劭左右引淑等袴褶,又就主衣取錦,截三尺為一段,又中破,分斌、淑及左右,使以縛袴。 淑出環省,繞床行,至四更乃寢。 劭將出,已與蕭斌同載,呼淑甚急,淑眠終不起。 劭停車奉化門,催之相續。 徐起至車後,劭使登車,又辭不上。 劭因命左右:「與手刃。 」見殺于奉化門外,時年四十六。 劭即位,追贈太常,賜賵甚厚。 世祖即位,使顏延之為詔曰:「夫輕道重義,亟聞其教;世弊國危,希遇其人。 自非達義之至,識正之深者,孰能抗心衛主,遺身固節者哉!故太子左衛率淑,文辯優洽,秉尚貞慤。 當要逼之切,意色不橈,厲辭道逆,氣震凶黨。 虐刃交至,取斃不移。 古之懷忠隕難,未雲出其右者。 興言嗟悼,無廢乎心。 宜在加禮,永旌宋有臣焉。 可贈侍中、太尉,謚曰忠憲公。 」又詔曰:「袁淑以身殉義,忠烈邈古。 遺孤在疚,特所矜懷。 可厚加賜恤,以慰存亡。 」淑及徐湛之、江湛、王僧綽、卜天與四家,於是長給稟祿。 文集傳于世。 子幾、敳、棱、凝、標。 敳,世祖步兵校尉。 凝,太宗世御史中丞,出為晉陵太守。 太宗初與四方同反,兵敗歸降,以補劉湛冠軍府主簿。 淑諸子並早卒。 史臣曰:天長地久,人道則異於斯。 蕣華朝露,未足以言也。 其間夭遽,曾何足雲。 宜任心去留,不以存沒嬰心。 徒以靈化悠遠,生不再來,雖天行路險,而未之斯遇,謂七尺常存,百年可保也。 所以據洪圖而輕天下,吝寸陰而敗尺璧。 若乃義重乎生,空炳前誥,投軀殉主,世罕其人。 若無陽源之節,丹青何貴焉爾! 列傳第三十一 徐湛之 江湛 王僧綽 徐湛之,字孝源,東海郯人。 司徒羡之兄孫,吳郡太守佩之弟子也。 祖欽之,秘書監。 父逵之,尚高祖長女會稽公主,為振威將軍、彭城、沛二郡太守。 高祖諸子並幼,以逵之姻戚,將大任之,欲先令立功。 及討司馬休之,使統軍為前鋒,配以精兵利器,事克,當即授荊州。 休之遣魯宗之子軌擊破之,于陣見害。 追贈中書侍郎。 湛之幼孤,為高祖所愛,常與江夏王義恭寢食不離于側。 永初三年,詔曰:「永興公主一門嫡長,早罹辛苦。 外孫湛之,特所鍾愛。 且致節之胤,情實兼常。 可封枝江縣侯,食邑五百戶。 」年數歲,與弟淳之共車行,牛奔車壞,左右馳來赴之。 湛之先令取弟,眾咸嘆其幼而有識。 及長,頗涉大義,善自位待。 事祖母及母,並以孝謹聞。 第383頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第383頁