薄四望而尤眄,嘆王路之中鯁。 蠢于越之妖燼,敢凌蹈于五嶺。 崩雙岳于中流,擬凶威于荊郢。 隱雷霆于帝坐,飛芒鏃于宮省。 于時朝有遷都之議,人無守死之志。 師旅痛于久勤,城墉闕于素備。 安危勢在不侔,眾寡形于見事。 于赫淵謀,研其神策。 緩轡待機,追奔躡跡。 遇雷池而振曜,次彭蠡而殲滌。 穆京甸以清晏,撤多壘而寧役。 造白石之祠壇,懟二豎之無君。 踐掖庭以幽辱,凌祧社而火焚。 愍文康之罪己,嘉忠武之立勛。 道有屈于災蝕,功無謝于如仁。 訊落星之饗旅,索舊棲于吳余。 跡階戺而不見,橫榛卉以荒除。 彼生成之樂辰,亦猶今之在余。 慨齊吟于爽鳩,悲唐歌于《山樞》。 弔偽孫于徐首,率君臣以奉疆。 時運師以伐罪,偏投書於武王。 迄西北之落紐,乏東南以振綱。 誠鉅平之先覺,實中興之後祥。 據左史之攸征,胡影跡之可量。 過江乘而責始,知遇雄之無謀。 厭紫微之宏凱,甘陵波而遠遊。 越雲夢而南溯,臨浙河而東浮。 彀連弩于川上,候蛟龍于中流。 爰薄方與,乃屆歐陽。 入夫江都之域,次乎廣陵之鄉。 易千里之曼曼,溯江流之湯湯。 洊赤圻以經復,越二門而起漲。 眷北路以興思,看東山而怡目。 林叢薄,路逶迤,石參差,山盤曲。 水激瀨而駿奔,日映石而知旭。 審兼照之無偏,怨歸流之難濯。 羡輕魵之涵泳,觀翔鷗之落啄。 在飛沈其順從,顧微躬而緬邈。 於是抑懷蕩慮,揚搉易難。 利涉以吉,天險以艱。 于敵伊阻,在國期便。 勾踐行霸于琅邪,夫差爭長於黃川。 葛相發嘆而思正,曹後愧心于千魂。 登高堞以詳覽,知吳濞之衰盛。 戒東南之逆氣,成劉後之駴聖。 藉鹽鐵之殷阜,臨淮楚之剽輕。 盛几杖而弭心,怒抵局而遂爭。 忿爰盎之扶禍,惜徒傷于家令。 匪條侯之忠毅,將七國之陵正。 褒漢籓之治民,並訪賢以招明。 侯文辨其誰在,曰鄒陽與枚生。 據忠辭于吳朝,執義說于梁庭。 敷高才于兔園,雖正言而免刑。 闕裡既已千載,深儒流于末學。 欽仲舒之睟容,遵縫掖于前躅。 對園囿而不窺,下帷幕而論屬。 相端、非之兩驕,遭弘、偃之雙慝。 恨有道之無時,步險涂以側足。 聞宣武之大閲,反師旅于此廛。 自皇運之都東,始昌業以濟難。 抗素旄于秦嶺,揚硃旗于巴川。 懼帝系之墜緒,故黜昏而崇賢。 嘉收功以垂世,嗟在嗣而覆趫。 德非陟而繼宰,釁逾禹其必顛。 造步丘而長想,欽太傅之遺武。 思嘉遁之餘風,紹素履之落緒。 民志應而願稅,國屯難而思撫。 譬乘舟之待楫,象提釣之假縷。 總出入于和就,兼仁用於默語。 弘九流以拮四維,復先陵而清舊宇。 卻西州之成功,指東山之歸予。 惜圖南之啟運,恨鵬翼之未舉。 發津潭而迥邁,逗白馬以憩舲。 貫射陽而望邗溝,濟通淮而薄甬城。 城坡陀兮淮驚波,平原遠兮路交過。 面艽野兮悲橋梓,溯急流兮苦磧沙。 夐千里而無山,緬百谷而有居。 被宿莽以迷徑,睹生煙而知墟。 囗囗囗囗囗囗,謂信美其可娛。 身少長於樂土,實長嘆于荒余。 囗囗囗囗具瘁,值歲寒之窮節。 視層雲之崔巍,聆悲飆之掩屑。 彌晝夜以滯淫,怨凝陰之方結。 望新晴于落日,起明光于躋月。 眷轉蓬之辭根,悼朔雁之赴越。 披微物而疚情,此思心其可悅。 問徭役其幾時,駭閲景于興沒。 感曰歸於《採薇》,予來思于雨雪。 豈初征之懼對,冀鸛鳴之在垤。 囗囗囗囗逾宿,騖吾楫于邳鄉。 奚車正以事夏,虺左相以輔湯。 綿三代而享邑,廁踐土之一匡。 嗟仲幾之寵侮,遂舍存以征亡。 喜薛宰之善對,美士彌之能綱。 升曲垣之逶迤,訪淮陰之所都。 原入跨之達恥,俟遭時以遠圖。 舍西楚以擇木,迨南漢以定謨。 亂孟津而魏滅,攀井陘而趙徂。 播靈威于齊橫,振余猛於龍且。 觀讓通而告犭希,曷始智而終愚。 迄沂上而停枻,登高圯而不進。 石幽期而知賢,張揣景而示信。 本文成之素心,要王子于雲仞。 豈無累于清霄,直有概于貞吝。 始熙績于武關,卒敷功于皇胤。 處夷險以解挫,弘憂虞以時順。 矜若華之翳晷,哀飛驂之落駿。 傷粒食而興念,眷逸翮而思振。 戾臣山而東顧,美相公之前代。 嗟殘虜之將糜,熾余猋于海濟。 驅鮐稚于淮曲,暴鰥孤于泗澨。 托末命囗囗雲,冀靈武之北閲。 惟授首之在晨,當盛暑而選徒。 肅嚴威以振響,漸溫澤而沾腴。 既雲撤于朐城,遂席捲于齊都。 曩四關其奚阻,道一變而是孚。 傷炎季之崩弛,長逆布以滔天。 假父子以詐愛,借兄弟以偽恩。 相魏武以譎狂,宄謨奮于東籓。 桴未噪于東郭,身已馘于樓門。 審貢牧于前說,證所作於舊徐。 聆泗川之浮磬,玩夷水之蠙珠。 草漸苞于熾壤,桐孤干于嶧隅。 慨禹跡于尚世,惠遺文于《夏書》。 紛征邁之淹留,彌懷古于舊章。 商伯文于故服,咸征名于彭、殤。 眺靈壁之曾峰,投呂縣之迅梁。 想蹈水之行歌,雖齊汩其何傷。 啟仲尼之嘉問,告性命以依方。 豈苟然于迂論,聆寓言于達莊。 第362頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第362頁