及為兵馬使,操行循謹,與人無爭。 季安淫虐好殺,興屢次進規,季安非但不從,反疑他籠絡眾心,出為臨清鎮守,意欲伺罪加戮。 興佯為風痹,灼艾滿身,臥家不出,才得免禍。 未幾,季安病死,懷諫年只十一,母元氏,以興得眾心,召還舊職。 唐廷聞季安已歿,欲乘勢收取魏博,特遣左龍武大將軍薛平,為鄭滑節度使,伺察動靜。 李吉甫請即興兵往討,李絳獨謂魏博不必用兵,自能歸順朝廷。 兩下里爭執多時,尚未決議。 過了數日,吉甫又極言用兵利便,且謂芻糧金帛,均已有備,憲宗乃復問絳。 絳答道:「兵不可輕動,他事不必論,即如上年北討承宗,四面發兵,近二十萬,又發左右神策軍,自京師出發,天下騷動,費用約七百餘萬緡,迄無成功,徒為人笑。 今瘡痍未復,人皆憚戰,田懷諫一乳臭小兒,何能統軍?將來必有別將崛起,代為主帥,那時妥為處置,自可不戰屈人。 今即欲以詔敕驅迫,恐非徒無功,反生他變,願陛下勿疑。 」憲宗至此方悟,便奮身撫案道:「朕決計不用兵了。 」絳又道:「陛下雖有是言,恐退朝後,尚未免有淆亂聖聽,幸陛下勿再為所惑?」憲宗正色道:「朕志已決,誰敢惑朕?」絳乃拜賀道:「這乃是社稷幸福呢。 」於是按兵不發,專候魏博消息。 過了月餘,即得魏博監軍奏報,魏博軍士,推田興為留後,把懷諫徙出牙門,興坐待詔命,聽候處置,果然不出李絳所料。 小子有詩贊絳道: 談兵容易用兵難,功效虛懸兵力單。 幸有宰臣能料事,頓教內外盡熙安。 憲宗接了此奏,又召宰相等入商,欲知後來如何解決,俟至下回表明。 憲宗之待藩鎮,忽寬忽嚴,忽撫忽討,毫無定見,殊為可笑。 李師道之自為留後,與王承宗相等,繩以祖父功罪,則師道可以先討,而承宗次之,乃師道加封,承宗受討,已非情理之正,又任中官為統帥,徒勞動數十萬眾,無功而還,威令果安在乎?盧從史之執,功出裴垍,與承璀無與,且誘而執之,亦失大體。 李絳之論,實為明允,何憲宗之漠不加察,始終為奄人所熒惑也?吳少陽逼死主帥,擅殺元慶,其罪已甚,劉總弒父殺兄,其罪尤大,不聲罪而致討,反概加任命,且進總公爵,非特勸人不臣,抑且教人不孝不友,而于魏博田氏,獨欲從李吉甫言,興師致討,匪李絳之一再辯白,幾何而不蹈承璀之覆轍也。 文中陸續敘述,而憲宗之喜怒無常,顯然若揭,褒貶不在多言,善讀者自能體會得之。 第七十四回 賢公主出閨循婦道 良宰輔免禍見陰功 第七十四回 賢公主出閨循婦道 良宰輔免禍見陰功 卻說憲宗得魏博消息,即召李吉甫李絳等,入商大計,且顧李絳道:「卿料魏博事,若合符契,可謂先見,但此事將如何辦法?」說至此,便將原奏遞示二李。 二李瞧罷,才悉魏博詳情。 原來田懷諫幼弱,軍政皆委家僮蔣士則主持。 士則不問賢否,但憑私愛私憎,調易諸將,眾皆憤怒,朝命又久未頒到,愈覺人心不安。 田興凌晨入府,將士數千人,環拜興前,請為留後。 興驚惶仆地,徐起語眾道:「汝等能勿犯副大使,謹守朝廷法令,申版籍,清官吏,然後可暫任軍務。 」大眾唯唯聽命。 興乃率軍士馳入牙門,誅蔣士則等十餘人,遷懷諫母子,出外安居,即托監軍表聞,靜候朝命。 吉甫請遣中使宣慰,再行觀變。 絳力言不可,且白憲宗道:「田興奉土地,輯兵眾,坐待詔命,不乘此時推心招撫,結以大恩,必待魏博將士,表請節鉞,然後給與,是恩出自下,非出自上,將士為重,朝廷為輕,恐他未必誠心感戴呢。 」憲宗意尚未決,轉問樞密使梁守謙。 守謙本吉甫舊交,當然如吉甫言。 且謂中使宣勞,乃是故例,今不能無故翻新。 憲宗遂遣中使張忠順,為魏博宣慰使。 忠順已行,絳復入諫憲宗道:「朝廷恩威得失,在此一舉,奈何自失機會?臣計忠順行期,今日才得過陝,乞明旦即除白麻,除興為節度使,尚或可及哩。 」憲宗且欲命為留後,絳復道:「興恭順如此,非恩出不次,無以示感,願陛下勿再遲疑!」憲宗乃復遣使持節,授興為魏博節度使。 忠順未還,制命已至魏州,興感激涕零,士眾無不鼓舞。 至中使還報情狀,絳又上言:「魏博五十餘年,不沾皇化,一旦舉六州版籍,守聽朝命,不有重賞,如何能慰服人心,使鄰鎮勸慕?請發內帑錢百五十萬緡,賜給魏博將士。 」憲宗亦將從絳,偏中官以為賞給過多,後難為繼,於是憲宗復欲酌減。 絳因申諫道:「田興不貪地利,不顧鄰患,即毅然歸命聖朝,陛下奈何愛小費,失大計,俾彼觖望?試想錢財用盡,他日再來,機會一失,不能復追。 第239頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《唐史演義》
第239頁