三月戊寅朔,全忠令大將李思安率兵三萬,合魏博之眾,攻掠幽州。 思安頓兵臨其郛,會仁恭子守光率兵赴援,思安乃還。 庚寅,詔薛貽矩再使大梁,達傳位之旨。 甲辰,詔曰: 敕宰臣文武百闢,籓岳庶尹,明聽朕言。 夫大寶之尊,神器之重,儻非德充宇宙,功濟黔黎,著重華納麓之功,彰文命導川之績,允熙帝載,克代天工,則何以統禦萬邦,照臨八極。 元帥梁王,龍顏瑞質,玉理奇文,以英謀睿武定寰瀛,以厚澤深仁撫華夏。 神功至德,絶後光前,緹油罕紀其鴻勛,謳誦顯歸於至化。 二十年之功業,億兆眾之推崇,邇無異言,遠無異望。 朕惟王聖德,光被八紘,宜順玄穹,膺茲寶命。 況天文符瑞,雜沓宣明,虞夏昌期,顯于圖籙。 萬機不可以久曠,天命不可以久違,神祇葉心,歸於有德。 朕敬以天下,傳禪聖君,退居舊籓,以備三恪。 今敕宰臣張文蔚、楊涉等率文武百僚,備法駕奉迎梁朝,勉厲肅恭,尊戴明主。 沖人釋茲重負,永為虞賓,獲奉新朝,慶泰兼極。 中外列闢,宜體朕懷。 乙酉,乃以中書侍郎、平章事張文蔚充冊使,禮部尚書蘇循為副。 中書侍郎、平章事楊涉押傳國寶使,翰林學士、中書舍人張策為副。 御史大夫薛貽矩為押金寶使,左丞趙光逢為副。 甲午,文蔚押文武百僚赴大梁。 甲子,行事。 冊曰: 皇帝若曰:咨爾天下兵馬元帥、相國總百揆梁王,朕每觀上古之書,以堯舜為始者,蓋以禪讓之典垂於無窮。 故封泰山,禪梁父,略可道者七十二君,則知天下至公,非一姓獨有。 自古明王聖帝,焦思勞神,惴若納隍,坐以待旦,莫不居之則兢畏,去之則逸安。 且軒轅非不明,放勛非不聖,尚欲游于姑射,休彼大庭。 矧乎曆數尋終,期運久謝,屬於孤藐,統禦萬方者哉!況自懿祖之後,嬖倖亂朝,禍起有階,政漸無象。 天綱幅裂,海水橫流,四紀于茲,群生無庇。 洎乎喪亂,誰其底綏。 洎于小子,粵以幼年,繼茲衰緒。 豈茲沖昧,能守洪基?惟王明聖在躬,體于上哲。 奮揚神武,戡定區夏,大功二十,光著冊書。 北越陰山,南逾瘴海,東至碣石,西暨流沙,懷生之倫,罔不悅附。 矧予寡昧,危而獲存。 今則上察天文,下觀人願,是土德終極之際,乃金行兆應之辰。 況十載之間,彗星三見,布新除舊,厥有明征,謳歌所歸,屬在睿德。 今遣持節、銀青光祿大夫、守中書侍郎、同中書門下平章事張文蔚等,奉皇帝寶綬,敬遜于位。 于戲!天之曆數在爾躬,允執其中,天祿永終。 王其祗顯大禮,享茲萬國,以肅膺天命。 全忠建國,奉帝為濟陰王,遷于曹州,處前刺史氏叔琮之第。 時太原、幽州、鳳翔、西川猶稱天祐正朔。 天祐五年二月二十一日,帝為全忠所害,時年十七,仍謚曰哀皇帝,以王禮葬于濟陰縣之定陶鄉。 中興之初,方備禮改卜,遇國喪而止。 明宗時就故陵置園邑,有司請謚曰昭宣光烈孝皇帝,廟號「景宗」。 中書覆奏少帝行事,不合稱宗,存謚而已。 知禮者亦以宣、景之謚非宜,今只取本謚,載之於紀。 史臣曰:悲哉!土運之將亡也,五常殆盡,百怪斯呈,宇縣瓜分,皇圖瓦解。 昭宗皇帝英猷奮發,志憤陵夷,旁求奇傑之才,欲拯淪胥之運。 而世途多僻,忠義俱亡,極爵位以待賢豪,罄珍奇而托心腹。 慇勤國士之遇,罕有託孤之賢,豢豐而犬豕轉獰,肉飽而虎狼逾暴。 五侯九伯,無非問鼎之徒;四岳十連,皆畜無君之跡。 雖蕭屏之臣扼腕,岩廊之輔痛心,空銜毀室之悲,寧救喪邦之禍?及扶風西幸,洛邑東遷,如寄珠于盜跖之門,蓄水于尾閭之上,往而不返,夫何言哉!至若川竭山崩,古今同嘆;虎爭龍戰,興替無常。 縱胠篋之不仁,亦攫金之有道。 曹操請刑于椒壺,蓋迫陰謀;馬昭拒命于凌雲,窘于見討。 誠知醜跡,得以為詞,而全忠所行,止於殘忍。 況自岐遷洛,天子塊然,六軍盡斥于秦人,四面皆環于汴卒。 冕旒如寄,纖芥為疑,迎鑾未及于崇朝,剚刃已聞于塗地。 立嗣君于南面,斃母后于中闈,黃門與禁旅皆殲,宗室共衣冠並殪。 復又盜鐘掩耳,嫁禍於人。 何九六之數窮,偶天人之道盡,目擊斯亂,言之傷心。 哀帝之時,政由凶族。 雖揖讓之令,有類于山陽;而凌逼之權,過逾于侯景。 人道浸薄,陰騭難征,然以此受終,如何延永! 贊曰:勛華受命,揖讓告終。 逆取順守,仁道已窮。 暴則短祚,義則延洪。 虞賓之禍,非止一宗。 志第一 禮儀一 《記》曰:「人生而靜,天之性也;感物而動,性之慾也。 」欲無限極,禍亂生焉。 聖人懼其邪放,於是作樂以和其性 ,制禮以檢其情,俾俯仰有容,周旋中矩。 故肆覲之禮立,則朝廷尊;郊廟之禮立,則人情肅;冠婚之禮立,則長幼序;喪祭之禮立,則孝慈著;搜狩之禮立,則軍旅振;享宴之禮立,則君臣篤。 是知禮者,品彙之璿衡,人倫之繩墨,失之者辱,得之者榮,造物已還,不可須臾離也。 五帝之時,斯為治本。 類帝禋宗,吉禮也;遏音陶瓦,凶禮也;班瑞肆覲,賓禮也;誅苗殛鯀,軍禮也;厘降嬪虞,嘉禮也。 故曰,修五禮五玉,堯、舜之事也。 時代猶淳,節文尚簡。 及周公相成王,制五禮六樂,各有典司,其儀大備。 暨幽、厲失道,平王東遷,周室浸微,諸侯侮法。 男女失冠婚之節,《野麕》之刺興焉;君臣廢朝會之期,踐土之譏著矣。 葬則奢儉無算,軍則狙詐不仁。 數百年間,禮儀大壞。 雖仲尼自衛返魯,而有定禮之言,蓋舉周公之舊章,無救魯邦之亂政。 仲尼之世,體教已亡。 遭秦燔煬,遺文殆盡。 第170頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《舊唐書 上》
第170頁