敬承聖誥,恭窺前經。 山野昭曠,聚落膻腥。 故大慈之弘誓,拯群物之淪傾。 豈寓地而空言,必有貨以善成。 欽鹿野之華苑,羡靈鷲之名山。 企堅固之貞林,希庵羅之芳園。 雖粹容之緬邈,謂哀音之恆存。 建招提于幽峰,冀振錫之息肩。 庶鐙王之贈席,想香積之惠餐。 事在微而思通,理匪絶而可溫。 賈誼《弔屈》云:「恭承嘉惠。 」敬承,亦此之流。 聚落是墟邑,謂歌哭諍訟,有諸喧嘩,不及山野為僧居止也。 經教欲令在山中,皆有成文。 老子云:「善貸且善成。 」此道惠物也。 鹿苑,說《四真諦》處。 靈鷲山,說《般若法華》處。 堅固林,說泥洹處。 庵羅園,說不思議處。 今旁林藝園制苑,彷彿在昔,依然托想,雖粹容緬邈,哀音若存也。 招提,謂僧不能常住者,可持作坐處也。 所謂息肩。 鐙王、香積,事出《維摩經》。 《論語》云:「溫故知新。 」理既不絶,更宜復溫,則可待為己之日用也。 爰初經略,杖策孤征。 入澗水涉,登嶺山行。 陵頂不息,窮泉不停。 櫛風沐雨,犯露乘星。 研其淺思,罄其短規。 非龜非筮,擇良選奇。 翦榛開徑,尋石覓崖。 四山周回,雙流逶迤。 面南嶺,建經台;倚北阜,築講堂。 傍危峰,立禪室;臨浚流,列僧房。 對百年之高木,納萬代之芬芳。 抱終古之泉源,美膏液之清長。 謝麗塔于郊郭,殊世間于城傍。 欣見素以抱朴,果甘露于道場。 雲初經略,躬自履行,備諸苦辛也。 罄其淺短,無假於龜筮,貧者既不以麗為美,所以即安茅茨而已。 是以謝郊郭而殊城傍。 然清虛寂寞,實是得道之所也。 苦節之僧,明發懷抱。 事紹人徒,心通世表。 是游是憩,倚石構草。 寒暑有移,至業莫矯。 觀三世以其夢,撫六度以取道。 乘恬知以寂泊,含和理之窈窕。 指東山以冥期,實西方之潛兆。 雖一日以千載,猶恨相遇之不早。 謂曇隆、法流二法師也。 二公辭恩愛,棄妻子,輕舉入山,外緣都絶,魚肉不入口,糞掃必在體,物見之絶嘆,而法師處之夷然。 詩人西發不勝造道者,其亦如此。 往石門瀑布中路高棲之遊,昔告離之始。 期生東山,沒存西方。 相遇之欣,實以一日為千載,猶慨恨不早。 賤物重己,棄世希靈。 駭彼促年,愛是長生。 冀浮丘之誘接,望安期之招迎。 甘松桂之苦味,夷皮褐以頽形。 羡蟬蛻之匪日,撫雲蜺其若驚。 陵名山而屢憩,過岩室而披情。 雖未階于至道,且緬絶于世纓。 指松菌而興言,良未齊于殤彭。 此一章敘仙學者雖未及佛道之高,然出於世表矣。 浮丘公是王子喬師,安期先生是馬明生師,二事出《列仙傳》。 《洞直經》云:「今學仙者亦明師以自發悟,故不辭苦味頽形也。 」莊周云:「和以天倪。 」倪者,崖也。 數經歷名山,遇余岩室,披露其情性,且獲長生。 方之松菌殤彭,邈然有間也。 山作水役,不以一牧。 資待各徒,隨節競逐。 陟嶺刊木,除榛伐竹。 抽筍自篁,擿箬于谷。 楊勝所拮,秋冬籥獲。 野有蔓草,獵涉蘡薁。 亦醖山清,介爾景福。 苦以術成,甘以扌審熟。 慕椹高林,剝芨岩椒。 掘茜陽崖,擿扌鮮陰摽。 晝見搴茅,宵見索綯。 芟菰翦蒲,以薦以茭。 既坭既埏,品收不一。 其灰其炭,咸各有律。 六月採蜜,八月樸慄。 備物為繁,略載靡悉。 此一章謂山水採拾諸事也。 然漁獵之事皆不載。 楊,楊桃也。 山間謂之木子。 籥音覆,字出《字林》。 《詩》人云:「六月食鬱及薁。 」獵涉字出《爾雅》。 術,術酒,味苦。 扌審,扌審酒,味甘,並至美,兼以療病。 扌審治癰核,術治痰冷。 椹音甚,味似菰菜而勝,刊木而作之,謂之慕。 芨音及,采以為紙。 茜音倩,采以為渫。 扌鮮音鮮,采以為飲。 採蜜樸果,各隨其月也。 第367頁完,請繼續下一頁。喜歡 寫心網 writesprite.com 作品,請記得按讚、收藏及分享
音調
速度
音量
語言
《宋書》
第367頁